حكيمى به خانه شخص بى سوادى وارد شد، ديد خانه او بسيار مجلل و باشكوه است و داراى فرشها و زيبائيها است ، اما صاحب آن خانه ، بى سواد است و هيچ بهره اى از علم و دانش ندارد، به صورت او تف كرد.صاحب خانه معترضانه گفت : (( اى حكيم اين چه كار زشتى بود كه با من انجام دادى ؟ )) .حكيم گفت : (( بلكه اين كار براساس حكمت بود، زيرا آب دهان را به پست ترين مكان خانه مى اندازند، و من در خانه تو جائى را پست تر از او نيافتم )) .بى سواد از سخن و عمل حكيم ، عبرت گرفت و دريافت كه پستى و زشتى نادانى و بى سوادى با رنگ و روغن زدن خانه ، از بين نمى رود.
64 - ايثار و حمايت نسبت به مهاجران
پس از آنكه هجرت پيامبر (ص ) از مكه به مدينه ، و سپس هجرت مسلمانان به سوى مدينه شروع شد، مردم مدينه كه آنها را (( انصار )) گويند، از مهاجران ، استقبال كرده و با جان و مال به حمايت از آنها برخاستند.پيامبر (ص ) پس از پيروزى بر يهود بنى نضير (كه در سال پنجم هجرت واقع شد) به انصار فرمود: اگر شما مايل باشيد، اموال و خانه هايتان را با مهاجران تقسيم كنيد، و در اين غنائم جنگى با آنها شريك شويد، و اگر مى خواهيد اموال و خانه هايتان مال خودتان باشد ولى از اين غنائم ، چيزى به شما نرسد.انصار در پاسخ گفتند: (( هم اموال و هم خانه هايمان را با آنها تقسيم مى كنيم و هر چشم داشتى به غنائم جنگى نداريم ، و مهاجران را بر خود مقدم مى شمريم )) .اين ايثارگرى و فداكارى انصار موجب شد كه آيه 9 سوره حشر در شاءن و مقام و ستايش انصار، نازل گرديد، كه در قسمتى از اين آيه مى خوانيم :...ويؤ ثرون على انفسهم ولو كان بهم خصاصة و من يوق شح نفسه فاولئك هم المفلحون .: (( آنها (انصار) مهاجران را بر خود مقدم مى دارند، هر چند در فقر سختى بسر برند، و كسانى را كه خداوند آنها را از حرص و بخل نفس ، باز داشته ، رستگارند )) .به اين ترتيب خداوند بزرگ ، انصار را به خاطر مهمان نوازى و ايثار و فداكاريشان نسبت به مهاجران مى ستايد، و به ما مى آموزد كه در سختيها و مشكلات (مانند مهاجرت جنگ زده ها در سرزمينهاى مورد هجوم دشمن به سرزمينهاى ديگر و...) مهمان نواز نيكى نسبت به مهاجران باشيم ، و تا حد ايثار و توان از آنها حمايت كنيم . و با فداكاريهاى دستجمعى و مردمى ، بارهاى سنگين اجتماعى را از دوش حكومت اسلامى برداريم و خود دوشى براى آن بارها باشيم ، تا چرخهاى اقتصاد كشور به طور طبيعى به گردش خود ادامه دهد.
65 - گوشه اى از جنايات متوكل
متوكل دهمين طاغوت عباسى از طاغوتهاى خودكام و ستمگرى است كه با دودمان پيامبر (ص ) و آل على (ع ) كينه و عداوت شديد داشت ، و نسبت به آنها ظلم بى حد كرد، از جمله : (( عمر بن الفرج )) را حكام مكه و مدينه نمود و به او دستور داد كه هرگونه نيكى و حمايت از آل ابوطالب (ع ) را قدغن كند.عمر بن الفرج ، اين دستور را اجرا كرد و نگذاشت احدى كوچكترين كمك به آل على (ع ) بنمايد، و اگر شخصى كمترين كمكى به آنها مى كرد، او را با سخت ترين شكنجه ها مجازات مى نمود، آنقدر كار را بر آنها سخت گرفت كه جماعتى از بانوان سادات علوى ، تنها يك پيراهن داشتند، و هنگام نماز نوبت به نوبت آن را مى پوشيدند و نمازشان را مى خواندند.و اين وضع ادامه داشت تا وقتى كه متوكل از دنيا رفت ، پس از او (( منتصر )) با روش متوكل مخالفت كرد، و
لطفا منتظر باشید ...
