جمعى در محضر مرجع تقليد شيعيان ، مرحوم حضرت آيت الله العظمى ميلانى (كه در مشهد مقدس سكونت داشت ) نشسته بودند، آن هنگام كه امام خمينى (مدظله العالى ) در تبعيد به سر مى برد، سخن از امام خمينى به ميان آمد.آيت الله العظمى ميلانى فرمود: (( سلام الله عليه )) (سلام خدا بر خمينى ).در آن جمع ، اين كلام براى شخصى ناخوش آيند آمد، آن شخص سخنى گفت كه بوى اعتراض مى داد.آيت الله ميلانى به او فرمود: (( ساكت باش اى فلانى ! اينجا مساءله تقليد در بين نيست كه گفته شود، فلانى اعلم است يا من ؟، اينجا بحث رهبرى است و چنين نيست كه هر مجتهدى لياقت رهبرى داشته باشد، به همان گونه كه لياقت تقليد را دارد.لياقت رهبرى را تنها فقيه سياستمدار دارا است كه به زمان خويش ، آگاه بوده ، و در راه خدا از ملامت ملامتگران نترسد و اكنون با اين مشخصات كسى جز آيت الله خمينى نيست )) .
57 - پاداش عظيم گريه بر مصائب حسين (ع )
فضل مى گويد: از حضرت رضا (ع ) شنيدم فرمود: وقتى كه خداوند فرمان داد كه (در قربانگاه مكه ) قوچى را بجاى فرزندش اسماعيل (ع ) ذبح كند، ابراهيم آرزو كرد كه فرزندش اسماعيل را با دست خود قربان نمايد- نه قوچ را بجاى اسماعيل - تا به قلب او آن (اندوهى ) وارد شود كه به قلب پدرى كه عزيزترين فرزندش را ذبح مى كند، وارد گردد، تا در نتيجه شايسته عاليترين درجات (( صاحبان پاداش بر مصائب )) گردد.خداوند به ابراهيم چنين وحى كرد:اى ابراهيم ! محبوبترين خلق من نزد تو كيست ؟!.ابراهيم - (( پروردگارا نيافريدى خلقى را كه در نزد من محبوبتر از حبيب تو محمد (ص ) باشد )) .خداوند به ابراهيم فرمود: (( محمد (ص ) را بيشتر دوست دارى يا خودت را؟ )) .ابراهيم - (( محمد (ص ) را از جان خودم بيشتر دوست دارم )) .خداوند فرمود: (( فرزندت محمد (ص ) را بيشتر دوست دارى يا فرزند خودت را؟ )) .ابراهيم - (( بلكه فرزند محمد (ص ) را بيشتر از فرزند خودم دوست دارم )) .خداوند فرمود: (( ذبح و كشته شدن فرزند محمد (ص ) بدست دشمنانش از روى ظلم براى تو دردناكتر است ، يا قربان نمودن فرزندت بدست خودت بخاطر اطاعت از فرمان من ؟ )) .ابراهيم - (( بلكه ذبح فرزند محمد (ص ) بدست دشمنانش برايم دردناكتر است از ذبح فرزندم بدست خودم )) .خداوند فرمود: (( اى ابراهيم ، جمعيتى كه ادعا مى كنند از امت محمد (ص ) هستند، بزودى از روى ظلم فرزند آنحضرت حسين (عليه السلام ) را ذبح مى كنند و گردن مى زنند، چنانچه گوسفند را ذبح مى كنند، و در نتيجه آن جمعيت مورد غضب من واقع مى شوند )) .ابراهيم گريه كرد و قلبش پر از اندوه و درد شد و همچنان براى مصائب امام حسين (ع ) گريست .خداوند به او وحى كرد كه : (( اى ابراهيم ! گريه تو براى فرزند محمد (ص ) (يعنى حسين عليه السلام ) را بجاى گريه تو بر فرزندت (اسماعيل ) بفرض اينكه او را قربان مى كردى و گريه مى نمودى قرار دادم ، و عاليترين درجات پاداش (( صاحبان پاداش بخاطر مصائب )) را به تو عنايت كردم .
58 - دورى از سفره شراب
منصور دوانيقى دومين خليفه عباسى ، از جنايتكاران بزرگ تاريخ است ، وى نسبت به امام صادق (ع ) اهانتها و جسارتها كرد، از جمله آنحضرت را به اجبار، مدتى به (( حيره )) آورد (اين شهر نزديك كوفه بود).هارون بن جهم مى گويد: (( در حيره بوديم ، يكى از صاحب منصبان لشكر منصور، جمعى را به خانه خود دعوت كرد، از جمله امام صادق (ع ) را نيز به آن مجلس فرا خواند، وقتى كه سفره را پهن كرده و غذا را آوردند، يكى از مهمانان آب خواست ، براى او بجاى آب ، قدحى از شراب آوردند، امام صادق (ع ) تا متوجه اين موضوع شد، بى درنگ برخاست و فرمود: (( پيامبر خدا (ص ) فرموده : ملعون است كسى كه كنار سفره اى كه در آن شراب
لطفا منتظر باشید ...
