لطفا منتظر باشید ...
حرف "ح"
حارث بن بشر همدانى
حارث بن بشر [ وقعة صفين. ] يا بشير همدانى، [ تاريخ طبرى. ] از اصحاب دلاور حضرت على عليه السلام بود [ رجال طوسى، ص 44، ش 25 در عنوان سفيان بن يزيد و با لفظ حرث بن بشر. ] كه در جنگ صفّين حضور داشت. وى و برادرش عمير بن بشر جزو يازده فرمانده اى بود كه در ميمنه "طرف راست" سپاه اميرمؤمنان با هشتصد نيروى رزمنده جوان همدانى به لشكر معاويه حمله كردند، و پس از پايدارى و رشادت هاى فراوان در حالى كه پرچم نيروهاى بنى همدان را حمل مى كردند، به شهادت رسيدند، و در اين حمله يكصد و هشتاد رزمنده همدانى نيز به شهادت رسيدند. [ ر. ك: وقعة صفّين، ص 252؛ تاريخ طبرى، ج 5، ص 21. ]حارث بن جُلاح حكمى
وى منسوب به حكم - قبيله اى از قبايل يمن - و از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام است كه در صفّين به شهادت رسيده است.نصر بن مزاحم مى نويسد: روزى از روزهاى جنگ صفين، مردى از خاندان ذويزن، قبيله حمير كه نامش كُريب بن صبّاح حميرى و از شجاعان و دلاوران معروف سپاه شام بود، به ميدان آمد و هماورد طلبيد، نخست مرتفع بن وضاح زبيدى از سپاه امام عليه السلام به نبرد او رفت و به شهادت رسيد. كريب بانگ برآورد: چه كسى به ميدان من مى آيد؟ در اين موقع حارث بن جُلاح به نبرد او رفت ولى در اين جنگ تن به تن حارث نيز به شهادت رسيد...، آن گاه اميرالمؤمنين خود به جنگِ كريب رفت و ابتدا او را نصيحت كرد اما كريب پاسخ داد كه: ما از اين حرف ها زياد از تو شنيده ايم و ما را به نصايح نيازى نيست، اگر مايلى بيا تا بجنگيم. حضرت وقتى دريافت او حاضر به تسليم و ترك مقاتله نيست و حجت را بر او تمام كرده و با گفتن لا حول و لا قوة الا باللَّه به سوى او شتافت و ديگر مهلتى به كريب نداد و در همان لحظه و حمله اول چنان ضربتى به او زد كه به هلاكت رسيد، و در همين نبرد، امير مؤمنان عليه السلام باز هماورد طلبيد. حارث بن وداعه حميرى و سپس مطاع بن مطلب عنسى به نبرد امام عليه السلام آمد و حضرت نيز آن دو را مهلت نداد و به هلاكتشان رساند، اما پس از آن دو هر چه مبارز طلبيد كسى به نبرد امام عليه السلام نيامد. [ ر. ك: وقعة صفّين، ص 315؛ شرح ابن ابى الحديد، ج 5، ص 239. ]
