لطفا منتظر باشید ...
على در وصيت ابوذر
معاوية بن ثعلبه ليثى به من گفت: آيا مى خواهى تو را به حديثى كه در آن شكّى نيست، آگاه سازم؟گفتم: آرى.
گفت: هنگامى كه ابوذر بيمار شد، على بن ابى طالب عليه السلام را وصىّ خود قرار داد و كارهايش را به وى واگذار كرد، برخى از كسانى كه به عيادتش رفته بودند به او گفتند: اى ابوذر بهتر و زيبنده تر آن بود كه اميرالمؤمنين عثمان را وصىّ خود قرار مى دادى؟
ابوذر گفت:
به حق كه من اميرالمؤمنين را وصى خود قرار داده ام؛ به خدا سوگند كه وى "على" بهار دل و آرام جان است، اگر روزى سايه اش برسرتان نباشد، نه زمين را خواهيد شناخت و نه اهل آن را.
ابن ثعلبه مى گويد: من در آخر از ابوذر پرسيدم: اى ابوذر ما مى دانيم كه محبوب ترين مردم نزد تو همان كسى است كه نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله از همه محبوب تر بوده است. حال بگو كه آن شخص كيست؟
ابوذر گفت:
آرى چنين است، بدانيد كه محبوب ترين مردم نزد من، اين شيخ مظلوم يعنى على بن ابى طالب است؛ زيرا او كسى است كه حقش به تاراج رفته است. [ اعيان الشيعه، ج 4، ص 230. ]
على در سفارش ابوذر به مردم
از آن جا كه ابوذر همواره اميرالمؤمنين على عليه السلام را اول مسلمان مى دانست و از هر نظر او را بر ديگران برترى مى داد. [ ر. ك: شرح ابن ابى الحديد، ج 4، ص 116. ] مردم را به برترى آن امام عليه السلام سفارش مى نمودند و در هر فرصتى كه پيش مى آمد، اين حقيقت را بازگو مى كرد تا حجت بر همگان تمام شود.ابن ابى الحديد از ابو رافع صحابى پيامبر صلى الله عليه و آله نقل مى كند: من براى عيادت ابوذر به صحراىِ ربذه رفتم، چون مى خواستم با او وداع كنم و برگردم، به من و همراهانم گفت: به زودى فتنه اى بپا خواهد شد؛ بنابراين از خدا بترسيد و بر شما باد بر آن پير بزرگوار على بن ابى طالب و از دامن او دست بر نداريد و از او پيروى كنيد؛ چرا كه از رسول خدا شنيدم كه به او مى فرمود:
أنت اولُ مَن آمَنَ بي، و أولُ مَن يُصافِحُنى يومَ القيامة، و أنت الصديق الاكبر و أنت الفاروقُ الذى يُفِّرقُ بينَ الحقُِ و الباطِل، و أنتَ يعسوب المؤمنين و المالُ يعسوبُ الكافرين، و أنت أخِي و وزيري، و خيرُ مَنْ اَتْرُكُ بعدي، تَفْضى ديني و تُنجزُ موعدي؛
اى على، تو نخستين كسى بودى كه به من ايمان آورده اى، و اولين كسى خواهى بود كه در روز قيامت با من دست خواهى داد، تو صديق اكبر و فاروق اعظمى كه ميان حق و باطل فرق مى گذارى و تو سالار مؤمنانى و اموال دنيوى سالار كافران است، تو برادر من و وزير منى، تو بهترين بازمانده منى كه دَين مرا ادا مى كنى و وعده هاى مرا برآورده خواهى كرد. [ همان، ج 13، ص 228. ]
از مجموع آنچه در اين بخش گذشت، به خوبى پيداست كه ابوذر غفارى در طول زندگانى و عمر با بركت خود مطيع و پيرو اميرالمؤمنين على عليه السلام بوده و او را امام و پيشواى خود و همه مسلمانان مى دانسته و در راه دفاع از ولايت و حقانيت آن حضرت هيچ گاه و در هيچ شرايطى كوتاهى نكرده و لب فرو نبسته است.
