ابو واقد ليثى "حارث بن عوف خُشنّى" - اصحاب امام علی(علیه السلام) جلد 1

ابو واقد ليثى "حارث بن عوف خُشنّى"

حارث بن عوف از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام و شاعر بود كه كنيه اش به ابو واقد ليثى معروف بود. او قبل از فتح مكه اسلام آورد و در جنگ حنين و غزوه تبوك شركت داشت و در سال 65 و به قولى 68 هجرى در سن 75 سالگى از دنيا رفته است. [ اسد الغابه، ج 1، ص 342 ؛ الاصابه، ج 7، ص 456. ]

شيخ مفيد، حارث را از مهاجرانى مى داند كه با حضرت على عليه السلام بيعت كرد. [ الجمل، ص 103. ] شيخ طوسى نيز وى را با تغيير نام پدر حارث بن عمرو ليثى با كنيه ابو واقد از اصحاب اميرالمؤمنين عليه السلام به شمار آورده است، و مى نويسد: او همان كسى است كه معاويه سوگند ياد كرد كه مس ذوب شده در گوش هاى او بريزد. [ رجال طوسى، ص 37، ش 17. ]

ابّى بن قيس نخعى

اُبّى فرزند قيس بن عبداللَّه نخعى از بزرگان اهل كوفه و همچون برادرش علقمة بن قيس از ياران مخلص امير المؤمنين عليه السلام بود [ همان، ص 53، ش 115. ] وى و برادرش هر دو از بزرگان تابعين [ ر. ك: همين كتاب، ص 34. ] هستند و هر دو در جنگ جمل و صفين در ركاب حضرت عليه السلام جنگيدند و اُبّى در صفين به شهادت رسيد و علقمه هم يك پاى خود را در اين جنگ از دست داد. [ همان ؛ وقعة صفين، ص 287. ]