حجر بن عدى كندى "حجر الخير" - اصحاب امام علی(علیه السلام) جلد 1

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

اصحاب امام علی(علیه السلام) - جلد 1

سید اصغر ناظم زاده قمی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید


حجر بن عدى كندى "حجر الخير"

حجر فرزند عدى بن معاوية بن جبله از طايف كنده و اهل كوفه كنيه اش ابو عبدالرحمن، معروف به حجر الخير و حجر بن ادبر است، وى از فضلا و بزرگان مهاجرين صدر اسلام بود، و به همراه برادرش هانى بن عدى در مدينه خدمت رسول خدا صلى الله عليه و آله شرفياب شد و به آيين اسلام گرويد. [ ر. ك: الاصابه، ج 2، ص 37؛ اسد الغابه، ج 1، ص 385؛ البداية و النهايه ابن كثير، ج 8، ص 51. ]

حجر بن عدى، افسرى دلاور و رزمنده اى فداكار بود، او در زمان خلافت عمر بن خطاب در جنگ هاى قادسيه و فتح شام شركت كرد و سرزمين مرج عذراء را كه بعداً محل شهادت او گرديد فتح نمود.

وى پس از قتل عثمان خليفه سوم، در زمره ياران با وفا و شيعيان مخلص اميرالمؤمنين عليه السلام گرديد و در جنگ هاى جمل، صفين و نهروان مردانه جنگيد و از حكومت به حق حضرت على عليه السلام دفاع نمود، و او نيز پس از شهادت آن حضرت به جمع ياران و انصار امام حسن مجتبى عليه السلام پيوست و همواره در راه دفاع از حقانيت خاندان پيامبر تلاش نمود تا سرانجام در مرج عذراء نزديكى شام با گروهى از شيعيان و مدافعين حريم اهل بيت پيامبر در سال 51 هجرى به دست جلادان معاويه به شهادت رسيد و در همان مكان كه هم اكنون مزار عاشقان و شيفتگان كربلاييان است، و در كنار مرقد مطهرش دعا مستجاب است، به خاك سپرده شد. [ ر. ك: اسد الغابه، ج 1، ص 386؛ البداية و النهايه ابن كثير، ج 8، ص 52. ]

از او دو فرزند به نام عبداللَّه و عبدالرحمن باقى ماند كه اين دو نيز پس از ساليانى، در زمان حكومت مصعب بن زبير به جرم ارادت به خاندان رسالت چون پدر بزرگوارشان، در ركاب مختار به شهادت رسيدند و روح مطهرشان به مولا و مقتدايشان اميرالمؤمنين عليه السلام ملحق گرديد، جزاهم اللَّه عن الاسلام خيرالجزاء. [ الاصابه، ج 2، ص 39. ]

حجر و زهد و پارسايى

حجر بن عدى با اين كه افسرى دلاور و رزمنده اى بى باك بود اما در زهد و پارسايى و عبادت و شب زنده دارى مشهور و معروف بود كه بزرگانى بسيار درباره عبادت و تقواى او مطالب زيادى نوشته اند: [ البداية و النهايه ابن كثير، ج 8، ص 54. ]

/ 390