لطفا منتظر باشید ...
موضع گيرى خالد در برابر علباء
هنگامى كه علباء بن هيثم، خالد بن معمر را به جدا شدن از على عليه السلام و پيوستن به معاويه تشويق كرد، خالد او را ملامت كرد و چنين گفت:اى علباء، چرا براى خود و خانواده ات از خدا نمى ترسى، خود و خويشان نزديكت را مراقب باش، تو پيش على چه اميد و آرزويى ممكن است داشته باشى؟ على مردى است كه از او خواستم و پيشنهاد كردم كه فقط چند درهم بر مقررى حسن و حسين بيفزايد، شايد اندكى از سختى زندگى خود را كاهش دهند؛ اما او نه تنها نپذيرفت بلكه خشمگين شد و انجام نداد. [ شرح ابن ابى الحديد، ج 10، ص 250. ]
خالد با اين سخنان ارزنده، علباء را نصيحت كرد و او را از چنين تفكرى درباره اميرالمؤمنين عليه السلام منع كرد.
سخنان آتشين خالد در معركه صفين
در يكى از روزهاى بسيار سخت صفين كه سپاهيان شام حمله شديدى را آغاز كرده بودند خالد متوجه شد برخى از گروه ربيعه كه قدرت و جرأت كمى در برابر حمله هاى دشمن دارند، در حال عقب نشينى هستند و سستى از خود نشان مى دهند، از اين رو آنان را تعقيب كرد و به معركه قتال بازگرداند. [ ابن ابى الحديد، در شرح خود ج 5، ص 228 مى نويسد: خالد بن معمر فرار كرد و مجدداً به صفوف ربيعه بازگشت و اين خطبه را خواند: يا معشر ربيعه تا آخر، اما ابن مزاحم در وقعة صفين مى نويسد: گروهى از ربيعه فرار كردند نه خالد. با توجه به اين كه مدرك شرح ابن ابى الحديد همان وقعة صفين است، مدرك و قول صحيح وقعة صفين است نه شرح ابن ابى الحديد؛ و در ثانى آيا مگر ممكن است كسى فرارى بوده باشد و بازگردد و براى قوم خود خطبه بخواند و آنها را به مقاومت دعوت كند. لذا به نظر مى رسد اين كه ابن ابى الحديد گفته: فلما رجع خالد بن معمر.فقال: يا معشر ربيعه... سهو قلم است و صحيح عبارت اين است: فلما رجع بعض ربيعة.... ] وقتى صف هاى ربيعه استوار شد و از هر حيث آماده نبرد گرديدند، سخنانى آتشين به اين شرح بيان داشت:اى گروه ربيعه، همانا خداوند متعال هر يك از شما را از زادگاه و موطن خويش در اين جا جمع كرده است، و از آن هنگام كه خداوند زمين را براى شما گستراند اين چنين اجتماع نكرده بوديد، اينك اگر شما در نبرد با دشمن بهراسيد و از مقابله با آنها خوددارى كنيد و به مصافشان نرويد، خدا از شما خشنود نخواهد شد، و شما هم از شرِّ نكوهش گران و طعنه زنانى كه فردا مى گويند: ربيعه شرف خود را از بين برد و آبروى خود را پايمال كرد، در امان نخواهيد ماند. پس پيش برويد و استقامت كنيد و رضاى خدا را بجوييد، تهور و شجاعت و صبر و استقامت از سجايا و ويژگى هاى شماست. بدانيد كه اگر صبر پيشه كنيد و در نيّت خود صادق باشيد، مأجور خواهيد بود و كسى كه به اجر و ثواب الهى چشم داشته باشد، پاداش او شرف دنيا و كرامت آخرت خواهد بود. و خداوند هرگز اجر نيكوكاران را ضايع نخواهد كرد.
