لطفا منتظر باشید ...
نقش احنف در جنگ جمل
وى در جنگ جمل غايب بود، اما اين غيبت هم، به صلاح ديد و موافقت امام عليه السلام صورت گرفت؛ زيرا با ورود طلحه و زبير و عايشه به شهر بصره، و اخراج عثمان بن حنيف و كشتن جمعى از يارانش، گروه كثيرى از مردم بصره در مشروعيت حكومت امام عليه السلام دچار ترديد شدند و سران و سركردگان سپاه جمل براى سلب اعتماد مردم بصره از امام عليه السلام و تشكيك در مورد مشروعيت حكومت او و نيز دخالت دادن امام عليه السلام در ماجراى قتل خليفه سوم از هيچ تلاشى فرو گذار نبودند. آنان به منظور تحريك عواطف دينى مردم، همسر پيامبر "عايشه" را با خود همراه و از همراهى او به عنوان دليل محكم بر حقانيت خود و بطلان صلاحيت على عليه السلام استفاده كردند.
احنف بن قيس خود رابه امام عليه السلام رساند و عرض كرد: مردم بصره گمان كرده اند كه اگر شما بر شهر مسلط شويد، مردانشان را كشته و زنانشان را به اسارت مى بريد.
امام عليه السلام در پاسخ فرمود:
ما مثلي يُخاف هذا منه، و هل يَحِلُّ هذا الاّ ممن "لِمَن" تَولَّى و كَفَر، الم تسمع قول اللَّه عزوجل لستَ عليهم بمُصَيطر الّا مَن تولَّى و كَفَر و هم قوم مسلمون؛
چگونه مردم چنين واهمه اى از من دارند، آيا مگر چنين كارى جز در حق كفار حربى و مرتدين جايز است؟ مگر فرمان خداى عزوجل را در اين مورد نشنيدى كه فرمود: تو بر آنها تسلط ندارى مگر آنان كه روى گردانند و كافر شوند. حال آن كه آنان مردمانى مسلمانند.
احنف عرض كرد: يا اميرالمؤمنين، حال شما يكى از دو پيشنهاد مرا بپذيريد، يا اين كه من در كنار شما بمانم و بجنگم و يا اين كه به شهر برگردم و از پيوستن ده هزار مرد جنگى قبيله ام به سپاه دشمن جلوگيرى كنم؟
امام عليه السلام فرمود: اين خود نصرت بزرگى است كه بتوانى ده هزار جنگجو را از پيوستن به دشمن باز دارى. لذا احنف به ميان قوم خود بازگشت و آنان را به ارشاد و راهنمايى امام عليه السلام و پرهيز از جنگ و حفظ بى طرفى كامل دعوت و خود نيز به همراه آنان عزيمت كرد. [ تاريخ طبرى، ج 4، ص 497. ]
