لطفا منتظر باشید ...
حلاس بن عمرو هجرى
شيخ طوسى، حلاس را از اصحاب اميرمؤمنان عليه السلام به شمار آورده است. [ رجال طوسى، ص 39، ش 22. ]حمزه بن عتبه
حمزة فرزند عتبة بن ابى وقّاص، همراه برادرش "هاشم مرقال" اميرمؤمنان عليه السلام را در صفّين همراهى كرده است. وى هم چنين از شاعران سپاه على عليه السلام بوده است.نصر ابن مزاحم مى نويسد: معاويه، براى پيروزى در جنگ صفين، عمرو عاص را با سپاه زيادى به سوى لشكريان على عليه السلام اعزام كرد؛ اما حمزه بن عتبه به مصاف وى رفت و جنگيد، سرانجام پس از رجزخوانى، نيزه زدن و قتال، عمرو عاص احساس شكست كرد و از ادامه جنگ خوددارى نمود و به سوى معاويه بازگشت و از فضايل، سلحشورى ها و حمله هاى حمزه بسيار تعريف كرد. [ وقعة صفّين، ص 377. ]
حمزه در مقابل عمروعاص اين قصيده را سرود:
دعاني عمروٌ للقاء فلم اُقِل
و ولَّى على طِرفٍ يَحولُ بِشكّةٍ
فلو أدركته البيضُ تحتَ لوائِه
عليه نجيعٌ مِن دماءٍ تَنوشُه
قَشاعمُ شُهبٌ فى السباسب تَجتنى
و أىُّ جوادٍ لا يُقال له هَنى
مُقلَّصةٍ أحشاؤُه ليس يَنثنى
لَغُودِرَ مجدولاً تَعاوَرُهُ القُنى
قَشاعمُ شُهبٌ فى السباسب تَجتنى
قَشاعمُ شُهبٌ فى السباسب تَجتنى
[ وقعة صفّين، ص 377. ]
- عمرو مرا براى ديدار، خوانده است و من رد نمى كنم و كدام كريمى است كه او را اجابت نكند.
- او سوار بر اسبى نژاده، باريك ميان، غرق در اسلحه كه به جولان درآيد و منحرف نشود، روى آورده است.
- اگر نيزه در زير پرچم وى به او اصابت كند، به خاك درمى غلتد و نيزه هاى جان شكار او را از پا مى افكند.
- به زير ضربات تيغ درخشانى چون شهاب و تيرهاى دل دوزِ سَباسب پيكرش غرقه به خون مى شود.
