لطفا منتظر باشید ...
ماموريت به صبر و شكيبايى
خبّاب بر اثر شكنجه هاى فوق العاده كافران ديگر تاب و توان را از دست داده بود و براى نجات به رسول خدا صلى الله عليه و آله پناه برد، وى مى گويد: روزى به محضر پيامبر صلى الله عليه و آله رفتم، ديدم در سايه ديوار كعبه به استراحت پرداخته و لباس خود را زير سر نهاده است. عرضه داشتم: يا رسول اللَّه، ألا تدعو اللَّه لنا، ألا تستنصر اللَّه لنا؟ اى رسول خدا، آيا خدا را نمى خوانى تا گشايشى در كار ما شود؟ آيا خدا را براى يارى ما نمى خوانى؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله در حالى كه صورتش سرخ شده بود از جا برخاست و نشست و فرمود:به خدا قسم، اگر شما سختى هايى كه ملت هاى گذشته تحمل كردند، مشاهده كنيد، چه خواهيد كرد كه آنان را به دو نيم مى كردند و آنان از دين خود دست برنمى داشتند و يا آن كه ارّه بر بدنشان مى نهادند و گوشت و پوست و رگ هاى آنها را از هم جدا مى نمودند ولى در روش خود تغييرى نمى دادند، بدان كه خدا دين اسلام را پيشرفت خواهد داد تا جايى كه سواره اى از صنعا تا حضر موت مى رود و جز از خدا و از گرگ بر گوسفندانش هراس ندارد، اما شما مردمى هستيد كه عجله مى كنيد. [ معرفة الصحابه، ج 2، ص 171. ]
خبّاب با اين سخن پيامبر صلى الله عليه و آله دانست بايد صبر و تحمل پيشه كند و در برابر عذاب و شكنجه مشركان استقامت ورزد.
ارادت خباب به اميرمؤمنان و رحلت او
خبّاب پس از رحلت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از جمله ياران مخلص و راستين اميرمؤمنان عليه السلام گرديد. وى پس از انتقال مركز خلافت حضرت على عليه السلام به كوفه، از مدينه به كوفه آمد و در آن جا سكنا گزيد تا از دنيا رفت.درباره تاريخ و زمان وفات خبّاب اختلاف است، بعضى گويند: وى در سال 39 هجرى پس از بازگشت از جنگ هاى صفين و نهروان در سن 73 سالگى در بيرون كوفه از دنيا رفت و قول ديگرى است كه وى بيمار بود و نتوانست در جنگ صفين شركت كند و در سال 37 هجرى به هنگامى كه حضرت على عليه السلام درگير جنگ با شاميان در صفين بود درگذشت. [ قول دوم از نظر تاريخ صحيح تر است. ] طبق وصيت خبّاب، جنازه اش در بيرون كوفه به خاك سپرده شد؛ از آن پس مردم كوفه به احترام آرامگاه خبّاب جنازه هاى خود را بيرون شهر و در كنار مرقد وى دفن مى كردند. [ ر. ك: اعيان الشيعه، ج 6، ص 304؛ اسد الغابه، ج 2، ص 100. ]
