لطفا منتظر باشید ...
حبه بن جوين "جوير" عرنى
حبه عرنى، فرزند جُوين "جوير" بن على از اهالى كوفه و كنيه اش ابو قدامه از شيعيان و اصحاب اميرالمؤمنين على عليه السلام [ رجال طوسى، ص 38، ش 9؛ رجال برقى، ص 6؛ اسد الغابه، ج 1، ص 367. ] و امام حسن مجتبى عليه السلام به شمار مى آيد. [ رجال طوسى، ص 67، ش 5. ]حبه مردى زاهد و با تقوا و دائم الذِكر بوده است لذا سلمة بن كهيل مى گويد: من حبه را نديدم جز آن كه مشغول ذكر و تسبيح بود. [ تاريخ بغداد، ج 8، ص 276؛ تهذيب التهذيب، ج 2، ص 151. ]
برخى مثل خطيب بغدادى [ تاريخ بغداد، ج 8، ص 274. ] او را جزو تابعين [ ر. ك: همين كتاب، ص 34. ] به شمار آورده ولى بعضى ديگر او را از اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله به شمار آورده اند. [ الاصابه، ج 2، ص 164. ] و ابن اثير و ديگران از مسلم ملائى نقل مى كنند كه حبه گفت: من در روز غدير خم در حجة الوداع حاضر بودم و رسول خدا صلى الله عليه و آله على را به جانشينى خود معرفى كرد. [ متن روايت حبه كه از رسول خدا صلى الله عليه و آله در معرفى على عليه السلام به جانشينى خود بيان فرموده است، در صفحات بعدى خواهد آمد. ] سپس مى افزايد: من در آن روز مشرك بودم. [ اسد الغابه، ج 1، ص 367 و نيز اين ايراد آمده است: اين كه حبه مى گويد: من در حجةالوداع بودم ولى در حال شرك بودم، آيا مگر در حجة الوداع غير از مسلمانان كس ديگرى از مشركين همراه پيامبر صلى الله عليه و آله براى حج و زيارت خانه خدا بوده كه حبه مى گويد: من بودم، ولى مشرك بودم! زيرا حضرت على عليه السلام در مكه در موسم حج اعلام كرد كه: از اين تاريخ و سال هاى بعد هيچ مشركى حج نياورد. و پيامبر صلى الله عليه و آله در سال بعد كه سال دهم هجرى بود، حج آورد و به آن حجة الوداع مى گويند و اسلام در آن زمان تمام جزيرة العرب را فرا گرفته بود. با توجه به توضيح ابن اثير در اسد الغابه، ممكن است گفته شود كه حبه در آن زمان اتفاقى در حجة الوداع حضور داشته، نه اين كه جزو حاجيان بوده است يا كلمه مشرك بودم كذب باشد وبه او نسبت داده اند، و اللَّه العالم. ]
مسلم اعور گويد: او در جنگ جمل در ركاب اميرالمؤمنين عليه السلام حضور داشت و خود شاهد از بين رفتن شتر عايشه و منهزم شدن سپاه او بوده است. [ ر. ك: الجمل، ص 382. ]
خطيب بغدادى و ابن اثير از مسلم اعور از حبه بن جوين نقل مى كند كه گفت: من و ابو مسعود در مدائن نزد حذيفة بن يمان رسيديم و پس از سلام و گفت و گو به حذيفه گفتيم: ما از فتنه هايى كه پيش آمد كرده، مى ترسيم براى ما حديثى بيان كن؟ حذيفه گفت: از فتنه اى كه پسر سميه "عمار ياسر" به وجود مى آيد، مراقب باشيد؛ زيرا از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه مى فرمود:
تقتله الفئة الباغية "الناكبة" عن الطريق، و ان آخر رزقه ضياح من لبن؛
بدانيد او "عمار" را دسته و گروه ستمكارى كه از راه مستقيم به انحراف رفته اند، خواهند كشت و آخرين رزق و روزى عمار شيرى است كه با آب مخلوط است. [ تاريخ بغداد، ج 8، ص 275؛ كامل ابن اثير، ج 2، ص 381. ]
