لطفا منتظر باشید ...
خالد بن حصين
شيخ طوسى، خالد بن حصين را از اصحاب اميرمؤمنان على عليه السلام دانسته است. [ رجال طوسى، ص 40، ش 7. ]خالد بن سعيد بن عاص "ابو سعيد"
خالد فرزند سعيد بن عاص بن اميه از قبيله بنى عبدالشمس و كنيه اش ابو سعيد، از اصحاب جليل القدر پيامبر صلى الله عليه و آله و از سابقين در اسلام است. او بعد از ابوبكر اسلام آورد كه سومين يا چهارمين و يا پنجمين مسلمان بوده است. [ اين اختلاف از آن جهت است كه اسلام ابوبكر چندمين نفر بوده است و به اجماع شيعه و جمهور اهل سنت اميرالمؤمنين على عليه السلام اولين مرد مسلمان است و اولين زن هم خديجه كبرى عليها السلام است كه اسلام آورد. ابن اثير در اسد الغابه، ج 2، ص 82 از حمزة بن ربيعه نقل مى كند كه اسلام خالد همراه با اسلام ابوبكر بوده است و دختر خالد گفت: پدرم پنجمين نفر در اسلام است. از او پرسيدم: چه كسى در اسلام بر او تقدم داشت؟ گفت: على بن ابى طالب بعد ابوبكر، بعد زيد بن حارثه و چهارم سعد بن ابى وقاص. ]ابن اثير نقل مى كند كه خالد شبى در خواب ديد لب پرتگاه جهنم ايستاده، بزرگىِ جهنم آن قدر زياد بود كه خدا مى داند، و پدرش مى خواست او را در ميان آتش اندازد كه پيامبر صلى الله عليه و آله دست او را گرفت و نگذاشت در آتش قرار گيرد. پس از اين خواب خالد خدمت حضرت رسول صلى الله عليه و آله رفت در حالى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در اجياد بود. عرض كرد: به چه چيز مرا مى خوانيد؟ حضرت فرمود: تو را به سوى خدا مى خوانم، خدايى كه واحد است و شريك ندارد و محمّد، رسول اوست و خود را از آنچه عبادت مى كنى از بت ها كه نمى شنوند و نمى بينند و نه سود دارند و نه زيان، دور كن. خالد همين جا گفت: أشهد ان لا اله الا اللَّه و أشهد أنك رسول اللَّه. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله از اسلام خالد مسرور شد، اما پدرش ناراحت گرديد و نان او را قطع كرد. [ اسد الغابه، ج 2، ص 82؛ ر. ك: الاصابه، ج 2، ص 236. ]
او با جعفر بن ابى طالب به حبشه مهاجرت كرد و به مكه بازگشت و اولين كسى است كه دوباره به حبشه هجرت كرده است. [ اسد الغابه، ج 2، ص 82؛ ر. ك: الاصابه، ج 2، ص 236. ]
وى در فتح مكه، غزوه هاى حنين، طائف و تبوك شركت داشت و رسول خدا صلى الله عليه و آله او را به ولايت صدقات يمن و به قولى صدقات مذحج و صنعاء برگزيد. او تا زمان رحلت پيامبر در اين مقام بود و پس از آن به مدينه آمد و ملازم و همراه اميرمؤمنان عليه السلام گرديد. وى تا زمانى كه بنى هاشم ناچار به بيعت شدند، با ابوبكر به عنوان خليفه بيعت نكرد و به اميرالمؤمنين و ديگر بنى هاشم گفت: من تابع شما هستم، و لذا پس از بيعت اهل بيت و بنى هاشم، او همراه برادرش ابان بن سعيد با ابوبكر بيعت كرد.
برخى نقل كرده اند كه عدم بيعت او با ابوبكر تا دو يا سه ماه پس از بازگشت از يمن طول كشيد.
خالد پس از بيعت با ابوبكر به فرماندهى لشكرى از سپاهيان اسلام برگزيده شد و در فتح اجنادين در شام شركت كرد و در مرج الصفر كشته شد، اما برخى گفته اند واقعه مرج الصفر سال چهارده هجرى در اوايل خلافت عمر بن خطاب بوده و در آن زمان كشته شده است. [ اسد الغابه، ج 2، ص 82؛ ر. ك: الاصابه، ج 2، ص 236. ]
