لطفا منتظر باشید ...
مراد از تبتل به سوى خدا (وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا)
و در مجمع البيان در ذيل آيه" وَ تَبَتَّلْ إِلَيْهِ تَبْتِيلًا" مىگويد محمد بن مسلم و زراره و حمران از امام باقر و امام صادق (ع) روايت كردهاند كه فرمودند: منظور از اين" تَبَتَّلْ"، بلند كردن دستها در نماز است. و در روايت ابى بصير آمده كه فرمود:" تبتل" اين است كه در نماز دست به سوى خدا بردارى و تضرع كنى «5».مؤلف: اين روايت با قنوت نماز منطبق است. و در روايتى «6» ديگر آمده كه" تبتل" به معناى بلند كردن دستها و حركت دادن انگشتان سبابه است. و در روايتى «7» ديگر آمده كه اشاره كردن با انگشتان است. و در روايتى «8» ديگر آمده كه دعا كردن با يك انگشت و اشاره كردن با آن است.باز در مجمع البيان است كه از عبد اللَّه بن عمر نقل شده كه وقتى رسول خدا (ص) شنيد كسى مىخواند:" وَ طَعاماً ذا غُصَّةٍ"، از شنيدن آن غش كرد «9».و در تفسير قمى در ذيل آيه" وَ كانَتِ الْجِبالُ كَثِيباً مَهِيلًا" آمده: يعنى مانند تل ريگ كه از بالا فرو بريزد «10».(1) تهذيب، ج 2، ص 336.(2) علل الشرائع، ج 2، ص 363.(3) مجمع البيان، ج 10، ص 378.(4) الدر المنثور، ج 6، ص 278.(5) مجمع البيان، ج 10، ص 379.(6 و 7 و 8) تفسير نور الثقلين، ج 5، ص 449.(9) مجمع البيان، ج 10، ص 380.(10) تفسير قمى، ج 2، ص 392.
