توضيحى در مورد تنعم ابرار و نوشيدنشان از چشمه‏اى كه" يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ ..."

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

و رسولش، و ايمان به روز جزا هم چنان كه در آيه" أُولئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ" «1» و آياتى ديگر از اين معنا خبر داده، لذا" ابرار" كسانى هستند كه عمل خير را به خاطر ايمان به خدا و رسول او و روز جزا انجام مى‏دهند، چون ايمانشان ايمان رشد و بصيرت است، يعنى خود را بنده و مملوك پروردگار خود مى‏دانند، و معتقدند كه خلق و امرشان به دست او است، و خودشان مالك نفع و ضررى براى خود نيستند، قهرا معتقدند كه نبايد اراده كنند مگر چيزى را كه پروردگارشان اراده كرده، و انجام ندهند مگر عملى را كه او بپسندد، در نتيجه اراده او را بر اراده خودشان مقدم مى‏دارند، و براى خشنودى او عمل مى‏كنند، هر چند كه به ضرر خودشان تمام شود، بر آن ضرر و ناسازگارى با ميل درونى خود صبر مى‏كنند، و زحمت اطاعت او را تحمل نموده، آنچه مى‏كنند به خاطر خشنودى او مى‏كنند، و در نتيجه در مرحله عمل عبوديت را خالص براى خدا مى‏سازند.

اين صفات همان صفاتى است كه خداى سبحان ابرار را با آن توصيف كرده، اينك آيات آن از نظر خواننده مى‏گذرد:" إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً" «2»،" وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا" «3»،" لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ" «4»، و ما در تفسير همين آيه در سوره بقره سخنى پيرامون معناى" بر" داشتيم، در آيه 15 سوره مطففين نيز بحثى خواهيم داشت ان شاء اللَّه.

و از آيه مورد بحث كه مى‏فرمايد:" إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ ..." از آنجا كه در مقابل آيه" إِنَّا أَعْتَدْنا لِلْكافِرِينَ ..." كه بيانگر حال كفار در آخرت است قرار گرفته اين معنا به ذهن مى‏آيد كه مى‏خواهد حال ابرار در آخرت را بيان كند، و بفهماند كه ايشان در بهشت از شرابى ممزوج به كافور مى‏نوشند، شرابى خنك و معطر.