بحث روايتى (رواياتى در باره ماجراى نزول نخستين وحى بر پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم):" اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ ..." و بيان اشكالى كه در اين روايات ديده مى‏شود) - ترجمه تفسیر المیزان جلد 20

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 20

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

" زبانية" به معناى فرشتگان موكل بر آتش است. بعضى «1» گفته‏اند: زبانية در كلام عرب به معناى پليس است، و امر در آيه تعجيزى است، مى‏خواهد با اين امر به شدت اخذ اشاره كرده باشد، و معنايش اين است كه بايد اين كسى كه از نماز نهى مى‏كند جمع خود را صدا بزند، تا او را از دست ما نجات دهند، و ما به زودى پليس‏هاى موكل بر آتش را كه فرشتگانى خشن و پر نيرو هستند صدا مى‏زنيم، آن وقت است كه نصرت هيچ ناصرى سودى به حال او نخواهد داشت.

" كَلَّا لا تُطِعْهُ وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ" در اين آيه ردع قبلى تكرار شده، تا در آن تاكيد شده باشد، و معناى جمله" لا تطعه" اين است كه: تو اى پيامبر او را در نهيش از نماز اطاعت مكن، و اين خود قرينه‏اى است بر اينكه مراد از جمله" و اسجد" سجده كردن در نماز است، و چه بسا نمازى كه رسول خدا (ص) در آن ايام مى‏خوانده مركب از همين دو عنوان يعنى سجده و تسبيح بوده.

ولى بعضى «2» از مفسرين گفته‏اند: منظور از اين سجده كردن، نماز خواندن نيست بلكه سجده‏اى است كه بعد از خواندن اين سوره و سه سوره ديگر قرآن واجب است، و به آن چهار سوره،" عزائم چهارگانه" مى‏گويند، و كلمه" اقترب" امر از مصدر اقتراب است، كه به معناى تقرب به خداى تعالى است.

و بعضى «3» گفته‏اند: نزديك شدن به ثواب خداى تعالى است.

بحث روايتى (رواياتى در باره ماجراى نزول نخستين وحى بر پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم):" اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ ..." و بيان اشكالى كه در اين روايات ديده مى‏شود)

در الدر المنثور است كه عبد الرزاق، احمد، عبد ابن حميد، بخارى، مسلم، ابن جرير، ابن انبارى- در كتاب مصاحف- ابن مردويه و بيهقى، از طريق ابن شهاب از عروة بن زبير از عايشه ام المؤمنين روايت كرده‏اند كه گفت: اولين روزنه‏اى كه از وحى به روى رسول خدا (ص) باز شد، اين بود كه در عالم رؤيا در خواب چيزهايى مى‏ديد كه چون صبح روشن در خارج واقع مى‏شد.

(1) تفسير قرطبى، ج 20، ص 126.

(2) تفسير قرطبى، ج 20، ص 128.

(3) مجمع البيان، ج 10، ص 516.

/ 691