لطفا منتظر باشید ...
رواياتى ديگر در ذيل برخى آيات گذشته:" إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ ..."،" عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ ..."،" وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ ..." و ...
و در كافى به سند خود از حمران بن اعين روايت كرده كه گفت: از امام صادق (ع) از اين كلام خداى عز و جل پرسيدم كه مىفرمايد:" إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبِيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً" فرمود يعنى ما راه را به او نشان داديم يا اين است كه هدايت ما را مىگيرد كه در اين صورت شاكر است، و يا تارك آن است، كه آن را كفران نموده «3».مؤلف: مثل اين روايت را قمى در تفسيرش به اسناد خود از ابى عمير از حضرت باقر (ع) روايت كرده «4». و در توحيد به اسناد خود تا حمزة بن طيار از حضرت صادق (ع) قريب به اين روايت را ذكر كرده كه عبارتش چنين است:" ما (راه را) به او شناسانديم مىخواهد بگيرد و مىخواهد ترك كند" «5».و در الدر المنثور است كه احمد و ابن منذر، از جابر بن عبد اللَّه روايت كردهاند كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: هر مولودى بر فطرت متولد مىشود، و اين فطرتش هم چنان محفوظ هست، تا زمانى كه زبانش بخواهد از آن تعبير كند، كه در هنگام تعبير كردن يا شاكر است، (و بر طبق فطرت حكم مىكند) و يا كفور است (و فطرت خود را انكار مىنمايد)، و خداى تعالى داناتر است «6».و در امالى صدوق به سند خود از امام صادق از پدر بزرگوارش (ع) روايت كرده كه در حديثى در تفسير آيه" عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً" فرمود: اين چشمه در خانه رسول خدا (ص) است، كه از آنجا به سوى خانههاى انبيا و مؤمنين جارى مىشود،" يُوفُونَ بِالنَّذْرِ" يعنى على و فاطمه و حسن و حسين و كنيزشان، به نذر خود وفا كردند،" وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً" امام باقر مىفرمود: يعنى(1 و 2) تفسير قمى، ج 2، ص 398.(3) اصول كافى، ج 2، ص 384، ش 4، باب الكفر.(4) تفسير قمى، ج 2، ص 398.(5) توحيد، ص 411.(6) الدر المنثور، ج 6، ص 298.
