بحث روايتى (رواياتى در باره نزول آيات:" فَأَمَّا مَنْ أَعْطى‏ وَ اتَّقى‏ ..." در شان" ابو دحداح" و روايتى در باره اينكه هدايت كننده خدا است) 5) - ترجمه تفسیر المیزان جلد 20

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 20

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

معناى وجه اللَّه تعالى و در معناى اسم اعلى بحث كرديم.

" وَ لَسَوْفَ يَرْضى‏" يعنى و هر آينه او- همان مرد اتقى- به زودى با دريافت اجر جزيل و پاداش حسن و جميلى كه پروردگارش به او مى‏دهد خشنود مى‏گردد.

در اين آيه خداى تعالى را با دو صفت" رب" و" اعلى" ستوده، تا اشاره كرده باشد به اينكه آنچه به عنوان جزا به او مى‏دهند كه بزرگترين جزا و گرانقدرترين است، به مقتضاى ربوبيت خداى تعالى و تناسب با بلندى مقام او است، (نه متناسب با عمل بنده) و از اينجا وجه التفات در آيه قبلى روشن مى‏شود، در آيه" فانذرتكم" خداى تعالى متكلم بود، و در آيه قبلى غايب فرض شده، تا به دو وصف رب و اعلى متصف گردد.

بحث روايتى (رواياتى در باره نزول آيات:" فَأَمَّا مَنْ أَعْطى‏ وَ اتَّقى‏ ..." در شان" ابو دحداح" و روايتى در باره اينكه هدايت كننده خدا است) 5)

در كافى به سند خود از محمد بن مسلم روايت كرده كه گفت: از امام باقر (ع) معناى آيه" وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشى‏"، و آيه" وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‏" و آيات نظائر اين دو را كه در آنها به حقايق تكوينى سوگند ياد شده پرسيدم و عرضه داشتم" آيا ما نيز مى‏توانيم مثلا به خورشيد و ستاره سوگند بخوريم؟" فرمود: خداى تعالى مى‏تواند به هر يك از مخلوقاتش سوگند ياد كند، ولى بندگانش نمى‏توانند به غير او سوگند بخورند «1».

مؤلف: اين روايت را مرحوم صدوق هم به سند خود از على بن مهزيار از ابو جعفر دوم امام جواد (ع) نقل كرده «2». و در تفسير قمى در ذيل آيه" وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشى‏" آمده كه امام درباره معنايش فرمود: سوگند به شب وقتى كه روز را مى‏پوشاند «3».

و از حميرى نقل شده كه در قرب الاسناد از احمد بن محمد، از احمد بن محمد بن ابى نصر، از ابى الحسن رضا (ع) روايت كرده كه گفت: از آن جناب شنيدم در تفسير آيه" وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشى‏" مى‏فرمود: مردى در حياط خانه مسلمانى درخت خرمايى داشت، و به همين بهانه باعث زحمت صاحب خانه مى‏شد، صاحب خانه نزد رسول خدا (ص) شكايت كرد، حضرت، صاحب درخت را خواست وقتى آمد

(1) فروع كافى، ج 7، ص 449، ح 1.

(2) من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 239، ح 51.

(3) تفسير قمى، ج 2، ص 425.

/ 691