مقصود از اينكه در باره قرآن فرمود:" فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ ..." - ترجمه تفسیر المیزان جلد 20

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 20

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

قرآن تذكر مى‏دهد بر مى‏گردد، و معنايش اين است كه: هر كس خواست مى‏تواند بياد قرآن و يا معارفى كه قرآن تذكر مى‏دهد بوده باشد، و قرآن اين را تذكر مى‏دهد كه مردم بدانچه فطرت به سوى آن هدايت مى‏كند منتقل شوند، و آن، عقائد و اعمال حقه‏اى است كه در لوح فطرت محفوظ است.

و در اينكه تعبير فرمود به" فَمَنْ شاءَ ذَكَرَهُ" اشاره است به اينكه در دعوت قرآن به تذكر، هيچ اكراه و اجبارى نيست، و داعى اسلام كه اين دعوت را مى‏كند براى اين نيست كه نفعى عايد خودش شود، تنها و تنها نفع آن عايد خود متذكر مى‏شود، حال اختيار با خود او است.

مقصود از اينكه در باره قرآن فرمود:" فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ ..."

" فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ" در مجمع البيان گفته: كلمه" صحف" جمع صحيفه است، و عرب هر چيزى را كه در آن مطلبى نوشته شده باشد صحيفه مى‏نامد، هم چنان كه كتابش هم مى‏خواند، حال چه اينكه ورقه و كاغذى باشد و يا چيز ديگرى «1».

و جمله" فى صحف" خبرى است بعد از خبر براى كلمه" ان"، و ظاهر آن اين است كه: قرآن به دست ملائكه در صحفى متعدد نوشته شده بوده. و اين ظاهر، سخن آن مفسر «2» را كه گفته: مراد از صحف لوح محفوظ است ضعيف مى‏سازد، چون در كلام خداى تعالى در هيچ موردى از لوح محفوظ به صيغه جمع از قبيل صحف و كتب و الواح تعبير نشده. نظير اين قول در بى‏اعتبارى سخن آن مفسر «3» ديگر است كه گفته: مراد از صحف، كتب انبياى گذشته است. چون اين معنا با تعبير" بِأَيْدِي سَفَرَةٍ ..." نمى‏سازد، زيرا ظاهر اين تعبير اين است كه صفت صحف باشد.

" مكرمة" يعنى معظم،" مَرْفُوعَةٍ" يعنى رفيع القدر نزد خدا،" مُطَهَّرَةٍ" يعنى پاكيزه از قذارت باطل و سخن بيهوده و شك و تناقض، هم چنان كه در جاى ديگر فرمود:" لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ" «4»، و نيز در اينكه مشتمل بر سخن بيهوده نيست فرموده:" إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ وَ ما هُوَ بِالْهَزْلِ" «5»، و در اينكه مشتمل بر مطلب مورد شكى نيست، فرموده:

(1) مجمع البيان، ج 10، ص 436.

(2) تفسير روح المعانى، ج 30، ص 42.

(3) تفسير روح المعانى، ج 30، ص 42.

(4) نه در حال نزول مشتمل بر باطل است، و نه بعدها چيزى از معارفش باطل مى‏شود. سوره فصلت، آيه 42.

(5) كه اين سخن حق است و شوخى نيست. سوره طارق، آيه 13 و 14.

/ 691