بحث روايتى (رواياتى در باره مراد از" وَ شاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ" داستان اصحاب اخدود، وصف لوح محفوظ، و ...)
در الدر المنثور است كه ابن مردويه از جابر بن عبد اللَّه روايت كرده كه گفت:شخصى از رسول خدا (ص) از آيه" وَ السَّماءِ ذاتِ الْبُرُوجِ" پرسيد، فرمود: يعنى آسمان داراى كواكب. و از آيه" الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ بُرُوجاً" پرسيد، فرمود:باز يعنى كواكب. شخصى ديگر پرسيد پس جمله" فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ" چه معنا دارد؟ فرمود: يعنى قصور و كاخهاى مجلل «2».و در همان كتاب است كه عبد بن حميد، ترمذى، ابن ابى الدنيا، (در كتاب اصول) ابن جرير، ابن منذر، ابن ابى حاتم، ابن مردويه، و بيهقى (در كتاب سنن خود)، از ابو هريره روايت كردهاند كه گفت: رسول خدا (ص) فرمود: منظور از" يوم موعود" روز قيامت، و منظور از" يوم مشهود" روز عرفه است، و منظور از" شاهد"، روز جمعه است ... «3».مؤلف: الدر المنثور نظير اين روايت را به طرقى ديگر از ابى مالك و سعيد بن مسيب و جبير بن مطعم، از رسول خدا (ص) نقل كرده، كه عبارت طريق آخرى اين است: شاهد روز جمعه و مشهود روز عرفه است «4».(1) روح المعانى، ج 30، ص 93.(2 و 3) الدر المنثور، ج 6، ص 331.(4) الدر المنثور، ج 6، ص 332.