مفاد، سبب و محل نزول آيه:" وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ ..."
" وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً" ضمير در جمله" على حبه"- به طورى كه از ظاهر عبارت بر مىآيد- به كلمه" طعام" بر مىگردد، و منظور از" حب طعام" اشتياق و اشتهاى زياد به طعام است، به خاطر شدت احتياج به آن، مؤيد اين معنا آيه شريفه" لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ" است «2».ولى بعضى «3» از مفسرين گفتهاند: ضمير به خداى سبحان بر مىگردد، و معناى آيه اين است كه طعام را به خاطر محبتى كه به خدا دارند به ديگران مىخورانند، نه به خاطر ثوابى كه خدا به ايشان بدهد. ليكن جمله" إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ" كه حكايت كلام ايشان است(1) روح المعانى، ج 29، ص 155.(2) هرگز به خير و خوبى نمىرسيد مگر وقتى كه از آنچه دوست مىداريد انفاق كنيد. سوره آل عمران، آيه 92.(3) تفسير قرطبى، ج 10، ص 128.
لطفا منتظر باشید ...
