تقسيم مردم به دو دسته: طاغى دوزخى، و خائف از مقام پروردگار كه بهشت ماواى او است و بيان ضابطه براى صفات هر يك
" فَأَمَّا مَنْ طَغى وَ آثَرَ الْحَياةَ الدُّنْيا فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوى وَ أَمَّا مَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ وَ نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوى فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوى" در اين آيات حال مردم در آن روز به تفصيل بيان شده، مىفرمايد مردم دو قسم مىشوند، و اين تفصيل بجاى جواب اجمالى كلمه" فَإِذا جاءَتِ ..." نشسته، و تقدير كلام" فاذا جاءت الطامة الكبرى، انقسم الناس قسمين فاما من طغى ..." است، يعنى وقتى طامه كبرى بيايد مردم دو دسته مىشوند، طاغيان، ترسندگان از خداوند.خداى تعالى در اين آيات سهگانه، مردم را به دو دسته تقسيم فرموده، اهل جهنم و اهل بهشت،- و اگر صفت اهل جهنم را جلوتر ذكر كرد براى اين بود كه روى سخن با مشركين(1) تو از اين صحنه غافل بودى و ما پرده را از چشم تو كنار زديم و امروز چشمت كاملا تيزبين شده است. سوره ق، آيه 22.
لطفا منتظر باشید ...
