بحث روايتى (رواياتى در باره سوگندهاى سوره نازعات، استبعاد معاد توسط كفار، خوف از مقام پروردگار، پيروى از هوى)

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

زمان و نه مصدر ميمى، بلكه همانطور كه گفتيم صفات، به نوعى عنايت محل استقرار و مكان فرض شده است.

در آيه مورد بحث هم مقام خداى تعالى به همين معنا است، يعنى صفت ربوبيت و ساير صفات كريمه او چون علم و قدرت مطلقه‏اش و قهر و غلبه‏اش و رحمت و غضبش كه از لوازم ربوبيت او است، مقام او است، كه در آيه" وَ لا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي وَ مَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوى‏ وَ إِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ صالِحاً ثُمَّ اهْتَدى‏" «1»، و آيه" نَبِّئْ عِبادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ وَ أَنَّ عَذابِي هُوَ الْعَذابُ الْأَلِيمُ" «2»، مقام خود را به بندگانش اعلام مى‏دارد.

پس مقام خداى تعالى كه بندگان خود را از آن مى‏ترساند همان مرحله ربوبيت او است كه مبدأ رحمت و مغفرت او نسبت به كسانى است كه ايمان آورده تقوى پيشه كنند، و نيز مبدأ عذاب سخت و عقاب شديد او است، نسبت به كسانى كه آيات او را تكذيب نموده و نافرمانيش كنند.

بعضى «3» از مفسرين گفته‏اند: مراد از" مقام رب"، مقام پروردگار در قيامت است، آن هنگامى كه از اعمال او سؤال مى‏كند، ولى اين نظريه بطورى كه ملاحظه مى‏كنيد درست نيست، چون در آن جا نيز خداى تعالى مكان قيام ندارد.

و بعضى «4» ديگر گفته‏اند: معناى اينكه فرمود:" از مقام پروردگارش مى‏ترسد" ترس بطريق ديدن عظمت است هم چنان كه همين سخن را در معناى جمله" أَكْرِمِي مَثْواهُ" بعضى گفته‏اند منظور از مثوا اطاق زندگى نيست بلكه مقام و منزلت است.