لطفا منتظر باشید ...
رواياتى در باره معناى" هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ"
و در تفسير قمى در ذيل آيه" هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ" آمده كه امام فرمود: يعنى خدا اهليت آن را دارد كه از او پروا كنند و اهليت آن را دارد كه بيامرزد «2».و در كتاب توحيد به سند خود از ابى بصير از امام صادق (ع) روايت آورده كه در تفسير آيه" هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ" فرموده: خداى عز و جل مىفرمايد: من اهليت آن را دارم كه از من پروا شود، و بندهام چيزى را شريكم نگيرد، و من اهليت آن را دارم كه اگر بندهاى شريكى برايم نگيرد داخل بهشتش كنم. و نيز فرموده: خداى تبارك و تعالى به عزت و جلال خود سوگند ياد كرده كه احدى از اهل توحيد را به آتش نسوزاند «3».و در الدر المنثور است كه، ابن مردويه از عبد اللَّه بن دينار روايت آورده كه گفت: من از ابو هريره و ابن عمر و ابن عباس شنيدم كه مىگفتند: شخصى از رسول خدا (ص) پرسيد معناى جمله" هُوَ أَهْلُ التَّقْوى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ" چيست؟ فرمود: خداى تعالى مىفرمايد من اهليت آن را دارم كه خلق از من پروا كند، و كسى و چيزى را شريكم نكند، كه اگر پروا كرد و شريكى برايم قرار نداد، در آن صورت من اهليت آن را دارم كه ما سواى شرك را بيامرزم «4».مؤلف: در معناى اين روايت روايات زيادى از رسول خدا (ص) رسيده است.(1) الدر المنثور، ج 6، ص 286.(2) تفسير قمى، ج 2، ص 396.(3) توحيد صدوق، ص 20، ح 6، ط جامعه مدرسين.(4) الدر المنثور، ج 6، ص 287.
