لطفا منتظر باشید ...
بحث روايتى (رواياتى راجع به جمله" أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ" و اينكه پيغمبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و ائمه (عليهم السلام) عالم به غيب بودهاند)
در تفسير عياشى از امام جواد (ع) روايت كرده كه معتصم (خليفه عباسى) از بريدن دست سارق پرسش نمود، كه از كجا بايد دستش را قطع كنند؟ فرمود: بايد از آخرين بند انگشتان قطع كنند، و كف دست را باقى بگذارند. معتصم پرسيد دليل بر اين معنا چيست؟ فرمود: كلام رسول خدا (ص) است، كه فرمود سجده بايد بر هفت موضع بدن واقع شود. پيشانى و دو كف دست و دو سر زانو و دو انگشت پا، پس اگر دست دزد را از مچ و يا از آرنج قطع كنند، دستى باقى نمىماند تا با آن سجده كند، خداى تعالى هم فرموده:" أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ" و منظورش از مساجد همان عضوهاى هفتگانهاى است كه بر آن سجده مىشود، و معناى جمله" فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً" هم همين است كه چيزى كه خاص خدا است نبايد قطع شود (تا آخر حديث) «3».و در كافى به سند خود از حماد بن عيسى از امام صادق (ع) روايت كرده كه در حديثى گفت: و سجده كرد، امام صادق (ع) بر هشت استخوان، يعنى دو كف دست و دو سر زانو و دو انگشت ابهام پا و پيشانى و بينى، و آن گاه فرمود هفت موضع آن واجب است، و آنها همان مواضعى است كه خداى تعالى در كتابش آورده و فرموده:" وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَداً" و آن عبارت است از پيشانى و دو كف دست و دو سر(1) سه روز در خانههايتان متمتع گرديد و اين وعدهاى است كه دروغ نخواهد بود. سوره هود، آيه 65.(2) اگر بخواهيد به شما خبر مىدهم كه چه خورديد، و چه چيز در خانههايتان ذخيره كرديد و همين نشانهاى است براى شما. سوره آل عمران، آيه 49.(3) تفسير عياشى، ج 1، ح 109.
