لطفا منتظر باشید ...
تهديد آنكه مانع نماز گزاردن پيامبر (صلّى الله عليه وآله وسلّم) مىشده
" كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ ناصِيَةٍ كاذِبَةٍ خاطِئَةٍ" در مجمع البيان مىگويد: كلمه" سفع" به معناى جذب شديد است، وقتى گفته مىشود:" شفعت الشيء" معنايش اين است كه: من آن چيز را به شدت جذب كردم و گرفتم «1».و در اين آيه" ناصيه" (موى جلو پيشانى) را به صفت" كاذبه" و" خاطئه" توصيف كرده، با اينكه اين دو صفت، صفت صاحب پيشانى است، و اين طور نسبت دادن از باب مجاز است.و در اين كلام ردعى شديد و تهديدى بالغ است، و مىفرمايد: مساله آن طور نيست كه او پنداشته و خواسته است، و يا او نمىتواند چنين كند، سوگند مىخورم كه اگر دست از اين بازداريش از نماز برندارد، و منصرف نگشته هم چنان بنده ما را از نماز نهى كند، به طور مسلم ناصيه او را به شدت خواهيم گرفت، و به وضعى ذلت بار او را به سوى عذاب جذب مىكنيم، آرى ناصيهاى را كه صاحبش كاذب است و به خطا سخن مىگويد و عمل مىكند، به شدت جذب خواهيم كرد." فَلْيَدْعُ نادِيَهُ سَنَدْعُ الزَّبانِيَةَ" كلمه" نادى" به معناى مجلس است، و گويا مراد از مجلس، اهل مجلس باشد، مىفرمايد: وقتى او را گرفتيم اهل مجلس خود را به كمك بخواند.ولى بعضى «2» گفتهاند: اصلا كلمه نادى به معناى جليس (همنشين) است، و كلمه(1) مجمع البيان، ج 10، ص 513.(2) مجمع البيان، ج 10، ص 516.
