ترجمه تفسیر المیزان جلد 20

دارى كه صله خويشاوندان كنى، و به كسى كه محرومت كرد عطا كنى، و با كسى كه در حقت دشمنى كرد دوستى كنى «1».

مؤلف: اين معنا را صاحب كافى هم از امام ابو جعفر و ابو عبد اللَّه (ع) به چند طريق نقل كرده «2»، صاحب محاسن هم آن را از امام ابو جعفر (ع) روايت كرده است «3».

و در كافى به سند خود از صفوان جمال، از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ذيل جمله" لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ" فرمود: محروم كاسبى است كه خريد و فروش ندارد، او مى‏خواهد از دسترنج خود استفاده كند، اما كسى به او مراجعه نمى‏كند «4».

كلينى مى‏گويد در روايتى ديگر از امام باقر و امام صادق (ع) آمده كه فرمودند: محروم مردى است كه عقلش به جاست، ولى كاسبى است كه خدا روزيش را تنگ گرفته است «5».

و در مجمع البيان در ذيل آيه" وَ الَّذِينَ هُمْ عَلى‏ صَلاتِهِمْ يُحافِظُونَ" مى‏گويد: محمد بن فضيل از حضرت ابى الحسن (ع) روايت كرده كه فرمود: اينان آن افراد از شيعيان ما هستند كه داراى پنجاه ركعت نمازند «6».

مؤلف: شايد اساس اين كلام رواياتى باشد كه از حضرات رسيده كه فرموده‏اند:

تشريع نافله‏هاى يوميه به منظور تكميل نمازهاى واجب بوده است.

(1) مجمع البيان، ج 10، ص 356.

(2) تفسير نور الثقلين، ج 5، ص 416، به نقل از كافى.

(3) تفسير نور الثقلين، ج 5، ص 418، به نقل از محاسن.

(4) تفسير نور الثقلين، ج 5، ص 417، به نقل از كافى.

(5) تفسير نور الثقلين، ج 5، ص 418، به نقل از كافى.

(6) مجمع البيان، ج 10، ص 357، ط تهران.