ترجمه تفسیر المیزان جلد 20

خورشيد نورانى است" وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ" فرمود: يعنى از ابرها" ماءً ثَجَّاجاً" فرمود:

يعنى با ريزشى پى در پى «1».

و تفسير عياشى از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: كلمه" يعصرون" در آيه" عامٌ فِيهِ يُغاثُ النَّاسُ وَ فِيهِ يَعْصِرُونَ" با ياء به معناى يمطرون است، يعنى باران به ايشان مى‏بارد، آن گاه به عنوان استشهاد فرمود مگر نشنيده‏اى كه در سوره نبا فرموده:" وَ أَنْزَلْنا مِنَ الْمُعْصِراتِ ماءً ثَجَّاجاً" «2».

مؤلف: مراد اين است كه كلمه" يَعْصِرُونَ" بايد با ضمه ياء و به صيغه مجهول خوانده شود، چون معنايش اين است كه مردم در آن سال" يمطرون- باران داده مى‏شوند"، به شهادت اينكه در سوره نبا اسم فاعل همين فعل بكار رفته ابرها را معصرات و مردم را" معصر"- باران داده شده- خوانده است، پس" سحاب معصر"- با كسره صاد- به معناى ابر ممطر است.

و عياشى مثل اين حديث را از على بن معمر از پدرش از امام صادق (ع) نقل كرده «3».

و قمى در تفسير خود نظير آن را از امير المؤمنين (ع) روايت كرده است «4».

(1) تفسير قمى، ج 2، ص 401.

(2) تفسير عياشى، ج 2، ص 180، روايت 35.

(3) تفسير عياشى، ج 2، ص 180، روايت 36.

(4) تفسير قمى، ج 1، ص 346.