ترجمه تفسیر المیزان جلد 20

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 20

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

سوگند" وَ اللَّيْلِ إِذا يَغْشى‏ وَ النَّهارِ إِذا تَجَلَّى" و" وَ النَّجْمِ إِذا هَوى‏" و نظائر آن چه معنا دارد؟

فرمود: خداى تعالى مى‏تواند به هر يك از مخلوقاتش كه بخواهد سوگند ياد كند ولى خلق او جز به خود او نمى‏توانند سوگند بخورند «1».

مؤلف: روايتى در همين معنا از كافى از محمد بن مسلم از امام باقر (ع) در تفسير اول سوره نجم گذشت «2».

و در الدر المنثور است كه سعيد بن منصور، و ابن منذر، از على (ع) روايت كرده‏اند كه در تفسير آيه" وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً" فرموده: نازعات ملائكه هستند كه ارواح كفار را از بدنهايشان به شدت مى‏كنند، و ناشطات نيز ملائكه هستند كه ارواح كفار را تا ما بين ناخن‏ها و پوست جذب نموده، سپس بيرون مى‏كشند، و سابحات نيز ملائكه‏اند كه ارواح مؤمنين را در بين آسمان و زمين شناور مى‏سازند، و سابقات نيز ملائكه‏اند، كه بعضى براى بردن روح مؤمن بسوى خدا از بعضى ديگر سبقت مى‏گيرند، و مدبرات هم ملائكه‏اند، كه امور بندگان را از اين سال تا سال ديگر تدبير مى‏كنند «3».

مؤلف: بنا بر اينكه روايت صحيح باشد بايد آن را حمل كنيم بر اينكه امام خواسته‏اند بعضى از مصاديق اين عناوين را ذكر كنند، و اينكه فرمود:" ارواح كفار را تا ما بين ناخن‏ها و پوست جذب نموده، سپس بيرون مى‏كشند" نوعى از تمثيل است، كه شدت عذاب را مى‏رساند.

و نيز در همان كتاب آمده كه ابن ابى حاتم از على بن ابى طالب (ع) روايت كرده كه ابن الكوا از آن جناب از آيه" فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً" پرسيد، فرمود: ملائكه‏اند، كه ذكر رحمان و امر او را تدبير مى‏كنند «4».

و در تفسير قمى در ذيل آيه" يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ" آمده كه امام فرمود:

يعنى زمين زير پاى اهلش شكافته مى‏شود، و رادفه به معناى صيحه است «5».

و نيز در همان كتاب در ذيل آيه" أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحافِرَةِ" آمده كه امام در معناى آن فرمود: قريش مى‏پرسيدند آيا بعد از مرگ دوباره بر مى‏گرديم؟ «6».

(1) من لا يحضره الفقيه، ج 3، ص 236، ح 51.

(2) كافى، ج 7، ص 449، ح 2.

(3) الدر المنثور، ج 6، ص 310.

(4) الدر المنثور، ج 6، ص 311.

(5 و 6) تفسير قمى، ج 2، ص 403.

/ 691