ترجمه تفسیر المیزان جلد 20

و دوباره خزانش كرد و به صورت خاشاكى سياه در آورد (5).

از نظر حفظ قرآن دلواپس مباش اينقدر برايت مى‏خوانيم كه ديگر از يادش نبرى (6).

البته به اذن ما از ياد نبرى و گر نه هر چه را كه بخواهد از ياد خواهى برد كه خدا داناى به آشكار و نهان است (7).

و ما در سر هر دو راهى تو را به راه آسان‏تر دعوت، سوق مى‏دهيم و انتخاب آن را به فطرت پاكت الهام مى‏كنيم (8).

پس تو به كار تذكر دادنت بپرداز البته جايى كه تذكر مفيد باشد (9).

كه به زودى آنها كه از خدا مى‏ترسند متذكر مى‏شوند (10).

ولى بدبخت‏ترين افراد از تذكر تو اعراض مى‏كنند (11).

بدبخت‏هايى كه در آتش خواهند سوخت آتشى كه از آتش دنيا سوزنده‏تر است (12).

چون در آن مرگ و حياتى نيست (13).

محققا هر كس كه خود را تزكيه كند رستگار مى‏شود (14).

و هر وقت نام خدا را به ياد آورد بلافاصله به نماز بايستد (15).

ولى شما اى مردم! زندگى دنيا را بر آن رستگارى مقدم مى‏داريد (16).

با اينكه زندگى آخرت خير محض و فنا ناپذير است (17).

اين سفارش‏ها در صحف قديم نيز بود (18).

يعنى صحف ابراهيم و موسى (19).

بيان آيات‏

در اين آيات به توحيد خداى تعالى امر شده، توحيدى كه لايق به ساحت مقدس او باشد، و نيز به تنزيه ذات متعاليه‏اش از اينكه نام مقدسش با نامى ديگر ذكر شود، و يا چيزى كه بايد به او مستند شود بغير او نسبت دهند، مثلا كسى ديگر را در خلقت و تدبير و رزق شريك او بدانند، و به رسول خدا (ص) وعده تاييد مى‏دهد، تاييد به وسيله علم و حفظ، و نيز وعده مى‏دهد كه او را از آسان‏ترين طريق و مناسب‏ترين راه موفق به تبليغ و دعوت بفرمايد.

و سياق آيات اول سوره سياق آيات مكى است، و اما ذيل سوره يعنى از جمله" قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَكَّى ..." مورد ترديد است براى اينكه از طرق ائمه اهل بيت و همچنين از طرق اهل سنت‏