ترجمه تفسیر المیزان جلد 20
لطفا منتظر باشید ...
از سوى ديگر از طرق اهل سنت رواياتى آمده كه اين سوره در باره ابو بكر نازل شده، فخر رازى در تفسير كبيرش گفته: همه مفسرين اجماع دارند بر اينكه مراد از آن يعنى از كلمه" اتقى" ابو بكر است، ولى بايد دانست كه شيعه به تماميشان منكر اين روايتند و مىگويند اين سوره در باره على بن ابى طالب نازل شده، به دليل اينكه قرآن در جاى ديگر نيز به دادن زكاتش ستوده، فرموده:" يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ" پس آيه" الْأَتْقَى الَّذِي يُؤْتِي مالَهُ يَتَزَكَّى" هم اشاره به مضمون همان آيه دارد، و آن گاه كلمه" اتقى" را به معناى افضل خلق در تقوى، و يا به عبارت ديگر با تقواترين خلق گرفتهاند، كه اشكال آن گذشت «1».و اما اينكه به شيعه نسبت داده شده كه همگى روايت بالا را منكر شدهاند، و روايت ابى دحداح را پذيرفتهاند دليل مورد اعتمادشان صحيح حميرى گذشته، و روايات ديگرى است كه همان مفاد را مىرساند.بله در يك روايت ضعيف از برقى، از اسماعيل بن مهران، از ايمن بن محرز، از ابى بصير، از امام صادق (ع) آمده كه در تفسير آيه" وَ سَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى" فرمود: اما اين آيه مربوط است به رسول خدا (ص)، و هر كه او را پيروى كند، و اما آيه" الَّذِي يُؤْتِي مالَهُ يَتَزَكَّى"، در خصوص امير المؤمنين (ع) است چون در باره همان جناب است كه در جاى ديگر فرموده:" وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ" و اما آيه" وَ ما لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزى" راجع به رسول خدا (ص) است كه احدى به او نعمتى نداده تا جزاى آن را از او طلبكار باشد بلكه نعمت آن جناب است كه بر تمامى خلايق جارى است، صلوات اللَّه عليه «2».و اين روايت به خاطر اينكه يكى از راويانش يعنى ايمن بن محرز شناخته شده نيست ضعيف و غير قابل اعتماد است. علاوه بر اين، مضمون آن جنبه تطبيق عمومات بر مصاديق را دارد، و جنبه تفسيرى ندارد، و يكى از ادله واضح آن اين است كه موصوف يعنى كلمه اتقى را بر رسول خدا تطبيق كرده، و صفت آن را كه آيه" الَّذِي يُؤْتِي مالَهُ ..." است، بر امير المؤمنين، و دوباره آيه بعدى را بر رسول خدا (ص) تطبيق نموده، و اگر اين روايت درست باشد نظم كلام بكلى بهم مىخورد، البته اين در صورتى است كه كلمه" واو" در آيه" الَّذِي يُؤْتِي ..." در روايت اضافه شده باشد، (هم چنان كه مىبينيم در قرآن واو
