ترجمه تفسیر المیزان جلد 20

رسول خدا (ص) فرمود وقتى جان مؤمن از كالبدش در مى‏آيد از بندگان خدا آنها كه اهل رحمتند و قبل از وى مرده بودند به ديدنش مى‏روند، و بشير كه از دنيا با او آمده به اهل رحمت مى‏گويد: مهلت دهيد تا خستگى در آورد، او تازه از حال سكرات راحت شده. بعد از رفع خستگى از او مى‏پرسند: فلانى چطور شد، فلانى خانم چه كرد؟ آيا ازدواج كرد يا نه؟ به اينگونه احوالپرسى‏ها مى‏پردازند وقتى احوال مردى را بپرسند كه قبل از تازه وارد مرده باشد، در پاسخ مى‏گويد هيهات او خيلى وقت است كه مرده، او قبل از من مرد، مى‏گويند:" إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ" به نظر ما او را به دوزخ نزد مادرش هاويه بردند، چه بد مادرى و چه بد مربيه‏اى «1».

مؤلف: اين معنا را از انس بن مالك و از حسن و اشعث بن عبد اللَّه اعمى از رسول خدا (ص) روايت كرده «2».

(1 و 2) الدر المنثور، ج 6، ص 385.