بايد توجه داشت كه همه نارسايى عقلى و كم هوشى مردم كوتاه فكر، ناشى از كودنى فطرى و حماقت ذاتى آنان نيست ، بلكه محروم ماندن از آموزش و پرورش صحيح در دوران كودكى نيز يكى از علل نارسايى فكر آدمى در دوران جوانى و بزرگسالى است .چه بسيارند اشخاصى كه از نظر ساختمان طبيعى داراى عقل عادى هستند، ولى در ايام كودكى ، به علت نبودن مربى لايق و نداشتن تعليم و تربيت صحيح ، از فرا گرفتن علم و دانش بى نصيب مانده و در بزرگسالى به نارسايى فكر دچار شده اند.(درك عميق اين حقيقت ، كه مهم ترين دوره تكامل فكرى در زندگى شخص ، دوره اى است كه شالوده شخصيت وى ريخته مى شود، ما را در سير تمدن جلو مى اندازد. رفته رفته بشر پى مى برد كه علت عمده كمى رشد عقلانى بعضى از اشخاص بالغ ، عدم آگاهى ديرين ما از امكان راهنمايى كودك در طى سال هاى اوليه رشد اوست . اگر ما خواستار آن هستيم كه نسل هاى آينده ، رشد عقلانى بيشترى داشته باشند، بايستى سال هاى دوران كودكى و همچنين مشكلات روحى خاص اين دوران را به دقت مورد بررسى و توجه قرار دهيم .)(220)
پرورش استعدادها
مباحث علمى ، به عقل بشر حيات معنوى مى بخشد. مجالست با دانشمندان با شنيدن سخنان حكيمانه آنان نيروى خرد را پرورش مى دهد و استعدادهاى خفته را بيدار مى كند. آنان كه يك عمر به نادانى در ده هاى دورافتاده يا محيطهاى بى فرهنگ زندگى كرده اند و از فيض علم و دانش بهره اى نبرده اند، استعدادهاى رشد اكتسابى در ضميرشان مرده و فروغ قابليت ها در باطنشان به خمودى گراييده است .(قال على عليه السلام : من ترك الاستماع من ذوى العقول مات عقله .(221) )على عليه السلام فرموده است : آن كس كه گفتار حكيمانه خردمندان را نشنود و از دانش دانشمندان كسل فيض ننمايد، رفته رفته عقلش مى ميرد.
لطفا منتظر باشید ...
