سوم آن كه اولياى گرامى اسلام از تمايل خودآرايى و تجمل دوستى جوانان در حدود مصلحت حمايت مى كنند.به همين جهت ، على عليه السلام جامه بهتر را به قنبر جوان داد تا او را از پوشيدن آن لباس شادمان و مسرور كند، و بدين وسيله تمايل زيباپسندى اش را ارضا نمايد.بدون ترديد، ارضاى تمايل خودآرايى و تجمل ، كه يكى از خواهش هاى فطرى است ، به تكامل ذوق و شكفتن احساسات جوانان كمك مى كند و آنان را به راه تعالى روحى و پيشرفت هاى عاطفى سوق مى دهد. به همين جهت ، آيين مقدس اسلام ، اين امر را با نظر موافق و مؤ كد به پيروان خود توصيه كرده است ، ولى بايد توجه داشت كه جوانان در اين كار به راه زياده روى و افراط نگرايند و از حد شايسته تجاوز نكنند.تجمل پرستى و زياده روى در زينت و خودآرايى عوارض نامطلوبى دربردارد و ممكن است دختران و پسران جوان را به راه هاى غلط سوق دهد و سرانجام مايه تيره روزى و بدبختى آنان گردد.
زياده روى در تجمل
توجه به خودآرايى بيش از اندازه مى تواند منشاء بيمارى وسواس شود، و رفته رفته مايه اختلالات روحى گردد. توجه بيش از اندازه به خودآرايى ، براى جلب توجه ديگران ، ممكن است باعث پيدايش خوى ناپسند رياكارى و خودپرستى شود و آدمى را منفور و مردود جامعه نمايد. توجه بيش از اندازه به خودآرايى مى تواند شخص را از فعاليت هاى ثمربخش زندگى باز دارد و عمر عزيز، كه سرمايه سعادت بشر است ، در راه هاى غيرمفيد و احيانا مضر مصروف مى گردد.
جمال معنوى و اخلاقى
نكته مهمى كه لازم است اذهان همه مردم ، به خصوص جوانان به آن معطوف گردد اين است كه در نظر اولياى گرامى اسلام ، زيبايى بشر منحصر به جمال طبيعى و تجمل مصنوعى نيست ، بلكه جمال معنوى و اخلاقى نيز يكى از مهم ترين اركان اساسى زيبايى بشر است . به عبارت ديگر، زيبايى جامع و كامل براى انسان عبارت از اين است كه سيماى جسم و جان و شكل صورت و معنى ، هر دو زيبا و جميل باشند.