جوان از نظر عقل و احساسات نسخه متنی

طمع كارى و ذلت

طمع كارى كه براى دست يافتن به خواهش نفسانى خود، به هر پستى و ذلتى تن مى دهد. از چاپلوسى و تملق اباندارد، هرگز قادر نيست به عزت و كرامت نفس ناسل گردد و تمايل شرف انسانى خود ارضا نمايد.

(سئل اميرالمؤ منين عليه السلام : اى ذل . قال الحرص على الدنيا.(838) )

از حضرت على عليه السلام سوال شد: پست ترين ذلت ها كدام است ؟

در جواب حرص دنيا را بزرگ ترين ذلت و خوارى خواند.

(و عنه عليه السلام : الطامع فى و ثاق الذل . (839) )

و نيز فرموده است : طمع كار با ذلت و خوارى هم پيمان است .

ناكامى آزمندان

بدبختانه ، آزمندان با تن دادن به بدترين ذلت ها، هرگز به آرزوى دل نمى رسند و سرانجام ناكام از دنيا مى روند. زيرا اگر به فرض مرد حريصى به تمام ثروت روى زمين دست يابد، نفس طماع و فزون طلبش قانع نمى شود و در خود احساس بى نيازى نمى نمايد.