پيشواى عالى قدر اسلام ، براى آن كه مردم بدبخت و تيره روز آن عصر را از سيئات اخلاقى و عادات ناپسند برهاند و آنان را با عزمى راسخ و تصميمى قاطع در راه اصلاح خويشتن به حركت در آورد، از آغاز، به نيروى ايمان و انگيزه هاى غريزى تكيه كرد و برنامه هاى تربيتى خود را بر اساس اين دو قدرت ، كه حاوى سعادت مادى و معنوى است ، پايه گذارى نمود و اين حقيقت را در موارد متعدد با عبارات مختلفى به مردم خاطرنشان ساخت .موقعى كه از طرف خداوند مامور شد خاندان خود را به اسلام دعوت كند، مجلسى تشكيل داد و در ضمن يك سخنرانى كوتاه ، ماموريت خويش را از طرف پروردگار به اطلاع آنان رسانيد.