جوان از نظر عقل و احساسات نسخه متنی

هدايت تمايلات

هدايت صحيح خواهش هاى فطرى آن هاست . اطفال به طور طبيعى غرايز و تمايلاتى دارند كه اگر از اول به راه صحيح سوق داده شوند و به درستى مورد بهره بردارى قرار گيرند، مايه خوشبختى و سعادت خواهند بود، و اگر از راه صحيح صلاح منحرف شوند، بدون ترديد خطرات گوناگونى به بار خواهند آورد.

(غريزه در رفتار و كردار اشخاص ، حكم يك ميانجى را دارد. اخلاق در حقيقت عبارت از كوشش به منظور يافتن زمينه مناسبى براى ابراز غرايز است . البته به ثمر رساند اين كوشش كار آسانى نيست . غرايزى كه در راه اصلاح و تجديد قوا به كار برده نشوند، خود به خود، به طور نامنظم و وحشى ، زمينه نامناسبى براى ابراز خود پيدا مى كنند و يا آن كه تبديل به بيمارى روحى مى شوند.)(341)

يك قسمت مهم سوء رفتار و اخلاق ناپسند جوانان ، ناشى از اشتباه يا مسامحه پدران و مادران در هدايت غرايز و تمايلات نفسانى آنان در دوران كودكى است . براى نمونه به بعضى از آن ها اشاره مى شود.

ميل به اظهار شخصيت

ميل به تفوق و برترى و علاقه به كسب قدرت و اهميت ، از تمايلات طبيعى بشر و از شاخه هاى غريزه حب ذات است . كودك ، از طرفى مايل است توجه دگران را به خود جلب كند و شخصيت خويش را به اين و آن بنماياند، و از طرف ديگر، به علت ناتوانى بدن ، خود را ضعيف مى بيند و در خويشتن احساس حقارت مى كند.

اين تضاد درونى ، طفل را به فعاليت وا مى دارد. سعى مى كند تا آن جا كه قدرت دارد استعدادهاى باطنى خود را به فعليت بياورد و بدين وسيله خويش را به ديگران نشان بدهد و ارزش خود را ثابت نمايد.

جلب توجه دگران

كودك از هر موفقيتى كه در اين راه نصيبش مى شود، مسرور مى گردد. موقعى كه چيزى را با دست هاى كوچك خود مى گيرد، وقتى جقجقه را به صدا در مى آورد، زمانى كه براى اولين بار روى پاى خود مى ايستد، بى اندازه شادمان مى گردد و مراتب مسرت و رضامندى از چشم ها و قيافه اش به خوبى خوانده مى شود.

در اين مواقع انتظار دارد اطرافيانش نيز به وى توجه كنند و در سرور و شادى اش شركت نمايند و در اين فتح و پيروزى تشويقش كنند.