جوان از نظر عقل و احساسات نسخه متنی

كودك وقتى از مادر متولد مى شود، هيچ نمى داند و صفحه دلش از نقش هر علم و دانشى خالى است . ولى خداوند وى را با وسايل دانش آموزى مجهز فرموده است . به او ذهن مستعدى عطا كرده كه تدريجا تكامل مى يابد و آماده فراگرفتن مطالب علمى مى شود. همچنين به وى چشم و گوش داده تا ذهن را با جهان خارج مرتبط كند و از راه مسموعات و مبصرات ، حقايق را درك نمايد و به مدارج علم و معرفت نايل گردد.

(والله اخرجكم من بطون امهاتكم لا تعلمون شيئا و جعل لكم السمع والابصار والافئدة لعلكم تشكرون .(324) )

خداوند شما را از شكم مادر بيرون آورده . هيچ نمى دانستيد. به منظور زندگى و نيل به دانش ، براى شما چشم و گوش و ذهن قرار داده تا مگر نعمت هاى او را شكرگزارى كنيد.

معلم اول كودك

اول معلمى كه درس زندگى به كودك مى آموزد و در دل پاك او نقش هاى خوب و بد ترسيم مى كند، پدر و مادر است . اولين عاملى كه دل بى آلايش ‍ طفل را به صفات پسنديده يا ناپسند متصف مى سازد و در وى تمايلات روا يا ناروا پديد مى آورد، تربيت خانوادگى است .

جسم و جان كودك ، ابتدا در محيط خانواده پرورش مى يابد و اساس اوليه ساختمان اندام و اخلاق وى در دامن والدين پى ريزى مى شود. پدران و مادران دانان و دلسوزند كه مى توانند فرزندان لايق و شايسته بسازند و برعكس ، والدين بى علاقه و نادان اند كه فرزندان را افراد فاسد و نالايق بار مى آورند.