(فبشر عبادالذين يستمعون القول فيتبعون احسنه اولئك الذين هديهم الله و اولئك هم اولوالالباب . (693) )بشارت ده به بندگانى كه شنواى سخن هستند و از بهترين آن پيروى مى كنند. اينان كسانى هستند كه خداوند هدايتشان فرموده و آنها صاحبان عقل و درايت اند.در اين آيه ، تقليد و مخالفت با تقليد، بر معيار عقل اندازه گيرى شده است و خداوند بشارت مى دهد كه پيروزى و سعادت نصيب كسانى است كه به سخنان دگران گوش فرادارند و تنها از آن چه خوب و پسنديده است پيروى نمايند، نه آن كه بدون سنجش عقلى ، از گفتار و رفتار دگران كوركورانه تقليد نمياند.(قال ابوعبدالله عليه السلام : اياك ان تنصب رجلا دون الحجة فتصدقة فى كل ماقال .(694) )امام صادق عليه السلام فرموده است : بپرهيز از اين كه بدون دليل كسى را به رهبرى خود برگزينى و بدون چون و چراى تمام گفته هاى او را تصديق نمايى .
پيروى بى قيد و شرط
هيچ يك از افراد بشر، حتى مردان حكيم و دانشمند، مصون از خطا و اشتباه نيستند. عاقل كسى است كه در تقليد از مردان تحصيل كرده نيز جانب عقل و درايت را مراعات كند، و از پيروى بى قيد و شرط بپرهيزد، تا از ضررهاى محتمله مصون بماند.(قال على عليه السلام : ان كلام الحكماء اذا كان صوابا كان دواء و اذا كان داء. (695) )على عليه السلام فرموده است : سخن حكما و دانشمندان ، اگر درست و مطابق با واقع باشد، داروى شفابخش است و اگر خطا و غيرواقعى باشد، بيمارى است .