مراقبت در تكريم نوجوانان و احترام به مقام اجتماعى آنان ، بزرگ ترين عامل موثر در حل اين مشكل بزرگ روانى است . نوجوان ، عاشق آزادى و اظهار وجود و شيفته استقلال و اثبات شخصيت است . نوجوان از قبول اندرزهاى پدر و مادر و پذيرش راهنمايى هاى بزرگسالان ، كه باعث پى بردن به صلاح و فساد زندگى است ، ابا ندارد. آن چه براى او سنگين و غير قابل تحمل است ، تحكم و فرمانروايى است .پدر و مادرى كه با نوجوان خود آمرانه صحبت مى كنند و بدون توجه به عزت نفس و شخصيتش مى خواهند مانند دوران كودكى بر وى حكومت نمانيد، هرگز به تربيت فرزندان جوان خود موفق نخواهند شد. بلكه با گفتار تند و رفتار موهن خود، او را به مخالفت و تجاوز وا مى دارند.بر عكس ، پدر و مادرى به شخصيت فرزند جوان خود احترام مى كنند و به دستور رسول اكرم ، در كارهاى داخلى و امور خانوادگى با وى مشورت مى نمايند و نظريات و افكارش به به عنوان وزير خانواده محترم مى شمارند، والدينى كه به گفته امام صادق عليه السلام با نوجوان خود مانند يك دوست صميمى معاشرت مى كنند و همواره به ارزش اجتماعى اش توجه دارند، به آسانى مى توانند تعاليم تربيتى خود را به وى بقبولانند و روح سركشش را آرام نمايند.