اسلام در تعاليم خود براى پسران و دخترانى كه به سر حد بلوغ كامل نرسيده اند، مقررات مخصوصى وضع نموده است . مثلا يك پسر بچه 12 ساله نه مانند افراد بالغ از هر جهت مؤ اخذ و مسئول است ، و نه مانند كودكان خردسال آزاد و غيرمسؤول . او بايد نماز بخواند و روزه بگيرد. پدر و مادرش مؤ ظف اند در اجراى اين دستور از وى مراقبت نمايند، ولى از اين جهت كه نابالغ است ، براى اعمال او تسهيلاتى پيش بينى شده و اگر در پاره اى از موارد از انجام وظيفه شانه خالى كند، قانونگزار، او را مانند افراد بالغ ، مستحق مجازات و كيفر نمى داند.
بزهكارى نابالغ
در مورد ارتكاب جرم و بزهكارى نيز وضع او اختصاصى است . پسر بچه 12 ساله مؤ ظف است از هر گناه و جنايتى احتراز نمايد و دامن خود را همواره از پليدى ها پاك نگاه دارد، ولى اگر اتفاقا مرتكب عمل جنايى شود، از طرفى قاضى محكمه مجاز نيست كه قوانين كيفرى و حدود شرعى را درباره وى اجرا نمايد. زيرا او نابالغ است و اجراى حدود شرعى تنها در مورد افراد بالغ است . از طرف ديگر، قاضى شرع نمى تواند انحراف و بزهكارى او را به كلى ناديده انگارد و نبايد او را مانند كودك خردسال از مجازات معاف داد. در چنين مواردى قاضى محكمه او را تعزير مى كند و در مقابل عمل جنايى ، مجازات تاءديبى اش مى نمايد.( ابى عبدالله عليه السلام : فى الغلام يفجر بالمراءة قال يعزز و يقام على المراءة الحد.(98) )امام صادق عليه السلام در مورد پسر نابالغى كه با زن بالغى در آميزد و زنا كند فرموده است : براى پسرى كه به حد بلوغ كامل نرسيده ، مجازات تاءديبى مقرر است و براى زن بالغ كه زنا داده است كيفر قانونى .