جوان از نظر عقل و احساسات نسخه متنی

(در هنگام رفاقت ، جوان به دوست خود ايمان دارد. او را تحسين مى كند. مى خواهد كه دوست ، همواره مال او باشد و سعى مى كند با تقديم هدايايى ، احساسات خود را به وى نشان دهد. خلاصه خوش وقت است كه خود را به او فداكار و صميمى معرفى نمايد. غالبا بر اين احساسات ميل شديدى هم اضافه مى شود كه در همه آيين ها متحد و متفق باشند، حتى نام و هويت مشترك داشته باشند. كوشش دارند كه سليقه و عقيده آن ها يكى باشد و تقليد يكديگر، تا بريدن موها و نوشتن خط متحدالشكل نيز پيش ‍ مى رود. نامه هايى كه رد و بدل مى شود، حاكى از محبت جانسوز است و عبارات پر حرارت و سوزان دارد.)(965)

(جوان نورس كسى را كه عزيز مى دارد، از آن كس يك من آيد آلى به وجود مى آورد، او را چنان مى بيند كه خود مى خواهند. در واقع ، به جاى آن كه دوست خود را شخصى غير از خود بپندارد، وى را نسخه ثانوى از شخصيت خويش مى شمارد. اما بعدها ممكن است اين تصور محو معدوم شود و اگر جزئى اختلافى ، ما بين آن دو دوست ايده آلى و دوست واقعى ايجاد گردد، موجب آن شود كه دوستى محو و نابود گردد.)(966)

5 - جوانان نه تنها در ايام دوستى و پيوستگى نسبت به رفيق ، تند رو و مبالغه كارند و در مقام ابراز محبت و علاقه افراد مى كنند، بلكه وقتى رشته رفاقتشان پاره مى شود و از هم قطع علاقه مى نمايند، در اظهار مخالفت نيز زياده رو هستند و راه اعمال دشمنى نسبت به يكديگر، به كارهاى تند و افراطى دست مى زنند.

احترام به حقوق رفيق

دوستى دو رفيق يك دل و صميمى ، اگر بر اساس فضيلت و اخلاق و بر پايه عقل و درايت استوار باشد، در ايام دوستى ، همواره حقوق يكديگر را محترم مى شمارند و به اتكاى يكرنگى و صميمت ، به حدود هم تجاوز نمى كنند و با روش هاى ناپسند و توقعات نا به جاى خود موجبات تيرگى روابط و گسستن رشته دوستى را فراهم نمى سازند.

و من وصية له عليه السلام للحسن بن على : و لا تضيعن حق اخيك اتكالا على ما بينك و بينه فانه ليس لك باخ من اضعت حقه .(967)

على عليه السلام در ضمن توصيه نامه خود به فرزندش ، حضرت مجتبى (ع ) فرموده است :

به اتكاى روابط دوستانه و رفاقت صميمانه ، حق برادرت را ضايع مكن ، چه در زمينه تضييع حقوق ، روابط دوستى نابود مى شود و آن كس كه حقش را تباه ساختى ، براى تو برادر نخواهد بود.