كسانى كه در پرتو تربيت هاى صحيح والدين و مربيان داناى خود، با ايمان و درستكار، متواضع و مهربان ، گشاده رو و خوش برخورد و خلاصه با سجاياى اخلاقى پرورش يافته و با صفات پسنديده بار آمده اند، داراى شخصيت شايسته اجتماعى هستند. اينان در بين مردم همواره محبوب و مورد احترام اند و در سازش هاى اجتماعى و برخوردهاى عمومى غالبا موفق و كامروا خواهند بود.(ان الذين آمنوا و عملوالصالحات سيجعل لهم الرحمن ودا.(596) )كسانى كه در باطن با ايمان و در عمل نيكوكار هستند، خداوند مهر آنها را در قلوب مردم قرار مى دهد و در جامعه عزيز و محبوبشان مى سازد.
محبوبيت اجتماعى
(عن ابى جعفر عليه السلام قال : البشر الحسن و طلاقة الوجه مكسبة للمحبة و قربة من الله . (597) )امام باقر عليه السلام فرموده است : بشاشت و گشاده رويى در برخوردهاى اجتماعى ، مايه جلب محبت مردم و قرب به خداوند است .(قال الصادق عليه السلام : التواضع اصل كل شرف نفيس و مرتبة رفيعة .(598) )امام صادق عليه السلام فرمود: فروتنى و تواضع ، مايه اصلى هر شرف محبوب و مقام بلند است .(قال على عليه السلام : من تاءلف الناس احبوه .(599) )على عليه السلام فرموده : كسى كه در آميزش با مردم از در الفت و محبت وارد شود، مردم دوستدار وى خواهند بود.(عن ابى عبدالله عليه السلام : من كان رفيقا فى امره نال ما يريد من الناس .(600) )حضرت صادق عليه السلام فرموده است : كسى كه كار خود را با لطف و مدارا انجام دهد، به آن چه از مردم متوقع است نايل خواهد شد.