جوان از نظر عقل و احساسات نسخه متنی

فاصله بين 12 و 15 سالگى ، دوره تغييرات اساسى است . در اين دوره ، اطفال از عهد صباوت به سنين جوانى مى گذرند. در جريان اين تغيير، شخصيت آنان با وضوح بيشتر و در عين حال با پيچيدگى هاى زيادترى تواءم است . از لحاظ معلم تاريخ ، اين دوره جديد، هم پايه آشفتگى هم بى نهايت پرمعنى است . در اين دوره است كه شاگردان مى توانند تاريخ را شخصا مسخر كرده و مغز خود را براى ادراك فوايد آن آماده سازند.

داستانهايى كه در دوره صباوت ، مايه وجد و شوق آنان شده ، در اين دوره مى تواند معناى تازه اى به خود بگيرد و اساس رشد فكرى مهمى را پى ريزى كند.

درك فوائد تاريخ

از لحاظ جامعه اى كه طفل در آن زندگى مى كند، اين دوره ، مخصوصا، دوره اى است كه درس تاريخ در دبستان از لحاظ رشد اطفال و تكوين افراد مفدى جامعه اهميت خاصى دارد.(264)

تقويت نيروى انتقاد

درس تاريخ بايد يكى از دروس اصلى براى كودكان ميان 15 تا 18 سال در تمام كشورها به شمار رود. نخستين قدم معلم ، بالغ كردن مغز محصلين است تا نيروى انتقاد آنها قوى شود و از اين طريق دانش آموزان را بايد وادار كرد كه به دقيق بينى عادت نمود و امور و وقايع را برحسب حقيقت مورد توجه قرار دهند، و نسبت به مسائل و مطالبى كه مورد مطالعه آنان است استقلال نظر پيدا كنند.

اين منظور موجب مى شود كه قضاوت دانش آموزان به طور عاقلانه و منطقى رشد كند و آنان را قادر مى سازد كه شواهد و دلايل را غربال كرده و آن چه كه حقيقت دارد، برگزيده ، با حقايق ديگر پيوستگى دهد. با اين ترتيب شاگردان مى توانند علاوه بر هضم حقايق و امور، آنها را تجزيه و تحليل و تفسير نمايند.

براى نخستين بار اين دسته از محصلين ، درس تاريخ را به آن صورت ساده كه در سالهاى قبل فرا مى گرفتند، نمى آموزند و براى نخستين بار مواجه با موضوع شناسايى ديگران شده و امور را مثل بزرگسالان مى بينند.(265)