جوان از نظر عقل و احساسات نسخه متنی

نياز بشر به اجتماع

احتياج بشر به حمايت و كمك دگران منحصر به دوران كودكى و ايام ضعف و ناتوانى اش نيست ، بلكه اين نيازمندى ، پس از سپرى شدن ايام كودكى همچنان ادامه دارد و آدمى براى ادامه زندگى ، در تمام دوره هاى جوانى و ميان سالى و پيرى نيز محتاج به حمايت و همكارى دگران است .

زيرا بشر به قضاى حكيمانه الهى ، اجتماعى آفريده شده و قادر نيست يك تنه و بدون كمك دگران در صحنه بيكار زندگى نبرد كند و خود به تنهايى بر تمام مشكلات فائق آيد و ادامه حيات دهد.

بشر بايد همواره در ظل جامعه زيست كند و براى دست يافتن به ضروريات زندگى و حوايج مادى ، براى پيروزى در نبرد با طبيعت و غلبه بر موانع طبيعى ، براى پيمودن راه كمال و نيل به مدارج عالى انسانى و خلاصه براى حفظ حيات فردى و به فعليت درآوردن استعدادهاى درونى خويش ‍ همواره به اشتراك مساعى افراد نوع خود احتياج دارد.

ضرورت اخلاق

نياز قطعى بشر به حمايت دگران و لزوم همكارى با اين و آن ايجاب مى كند كه هر فردى براى تامين زندگى و ادامه حيات ، داراى خلق و خوى اجتماعى باشد. بايد در كودكى افكار و اخلاقش طورى ساخته شود كه وقتى بزرگ شد و وارد جامعه گرديد بتواند خود را با محيط اجتماعى خويش تطبيق دهد و در جامعه عضو مفيد و مؤ ثرى به حساب آيد، مردم از وى منتفع شوند و او نيز از مردم بهره مند گردد.

(كليه افعال و اعمال منظم آدمى بايد با مقتضيات محيط تطبيق گردد و مهم ترين عوامل محيط هم كه اهميت مستقيم در شخص دارند، همان عواملى هستند كه از فعاليت هاى ساير افراد سرچشمه مى گيرند. اين حقيقت را چگونگى زندگى هر فردى به نيكوترين وجهى اثبات مى كند. در حقيقت ، هر شخصى هنگام تولد كاملا نيازمند به كمك دگران است ، بنابراين جنبه انفرادى در خوى و طبع آدمى وجود خارجى ندارد، زيرا انسان هرچه دارد پرتوى است كه از خارج مى گيرد.) (649)