جوان از نظر عقل و احساسات نسخه متنی

نيروى ايمان

جان .بى .كايزل مى گويد:

بى ايمانى به خصوص از اين لحاظ رنج آور است كه دنيا و هر چه را كه در اوست در نظر ما لغو و بيهوده و ناپايدار جلوه مى دهد، در صورتى كه صاحب ايمان در آفرينش و در زندگانى منظور و مقصودى مى بيند، گرچه نتواند آن را به ديگرى ثابت كند.

ايمان ستونى است كه ما را در طوفان روزگار، از افتادن و مغلوب شدن نگاه مى دارد. مقياس عظيمى است كه چون همه چيز را با او بسنجيم ، به حقارت و ناچيزى هر چه از خوشى و ناخوشى به ما دست مى دهد، به آسانى پى مى بريم ، و نه در ناخوشى مقهور و بيچاره مى شويم و نه در خوشى مغرور و گمراه .

كسى كه مذهب ندارد، غريقى است كه مدام در درياى شك و ترديد و بى تكليفى دست و پا مى زند. خوب را از بد و مفيد را از مضر و راست را از دروغ نمى تواند جدا كند و هر روز و هر ساعت عقيده اى دارد و با خود و با طبيعت و با اهل دنيا پيوسته در جدال و كشمكش است .(411)

دكتر كارل مى گويد:

امروز نيز مانند همه اعصار، در همه كشورها، مردان و زنانى وجود دارند كه زيستن براى آنان هدفى ناكافى است و حيات در نظرشان پربهاترين مواهب نيست . آنان تشنه جمال و وارستگى و عشق اند و مى خواهند به خدا برسند.

عشق به وارستگى

به پرسش هايشان ، فلسفه ، جز پاسخ ‌هاى كوچكى نداده است . نه سقراط و نه افلاطون موفق به تسكين اضطراب بشريت در برابر راز زندگى نشدند. فقط مذهب راه حل كاملى براى مسئله بشرى پيشنهاد كرده و در طى قرون متوالى ، كنجكاوى اضطراب آلودى را كه مردم نسبت به سرنوشت خود داشته اند، تسكين داده است . الهام مذهبى و توجه به خداوند و ايمان ، موجد و يقين و آرامش مى شود.(412)