جوان از نظر عقل و احساسات نسخه متنی

استفاده از غريزه و ايمان

بدون ترديد، نيروى غريزه و خواهشهاى طبيعى نقش مؤ ثرى در قدرت اراده دارند، ولى نيروى ايمان در نهاد مردم با حقيقت به قدرى قوى است كه مى تواند در موقع لزوم ، غرايز نيرومند را مهار نمايد. و آنها را از تجاوز و تندروى بازدارد.

مكتب آسمانى اسلام در پرتو ايمان به خدا، استفاده از غرايز طبيعى پيروان خود را در راه اصلاح ملكات نفسانى و ترك عادات مضره ، با عزم راسخ به فعاليت و كوشش وامى دارد و موجبات سعادت و خوشبختى آنان را فراهم مى آورد. براى روشن شدن طرز استفاده از نيروى غرايز و نيروى ايمان در برنامه هاى تربيت اسلام ، به چند حديث اشاره مى شود.

(قال ابوالحسن الثالث عليه السلام : من رضى عن نفسه كثر الساخطون عليه . )(759)

حضرت امام هادى عليه السلام مى فرمايد: كسى كه پر مدعى و از خود راضى باشد، مردم بسيارى به وى خشمگين و بدبين خواهند شد.

(قال على عليه السلام : من رضى عن نفسه اسخط ربه . ) (760)

على عليه السلام فرموده : كسى كه از خود راضى و خويشتن پسند باشد، با آن خوى بد، خدا را به خشم آورده است .

درمان خودپسندى

خودپسندى يكى از عادات مذمومى است كه شخصيت صاحبش را در هم مى شكند و مردم را نسبت به وى خشمگين مى كند. روانشناسان براى درمان اين بيمارى ، تنها از نيروى غريزه حب ذات استفاده مى كنند و به خودپسند مى گويند اگر مى خواهى محبوب جامعه باشى ، بايد اين صفت را ترك گويى .

ولى مكتب اسلام از دو قدرت بهره بردارى مى كند. از يك طرف با اشاره به تنفر عمومى ، غريزه حب ذات را بيدار مى كند و از طرف ديگر خاطر نشان مى سازد كه اين صفت ، نه تنها باعث نفرت اجتماعى و سركوب شدن تمايل عزت نفس است ، بلكه باعث برانگيختن خشم خداوند و مايه بدبختى و عذاب ابدى نيز خواهند بود.