كدام چاره سگالم كه با تو درگيرد ز چشم خلق فتادم هنوز و ممكن نيست دل ضعيف مرا نيست زور بازوى آن چو تلخ عيشى من بشنوى به خنده درآى به خسته برگذرى صحتش فرازآيد ز سوزناكى گفتار من قلم بگريست دو چشم مست تو شهرى به غمزه اى ببرند گر از جفاى تو در كنج خانه بنشينم مكن كه روز جمالت سر آيد ار سعدى
مكن كه روز جمالت سر آيد ار سعدى
كجا روم كه دل من دل از تو برگيرد كه چشم شوخ من از عاشقى حذر گيرد كه پيش تير غمت صابرى سپر گيرد كه گر به خنده درآيى جهان شكر گيرد به مرده درنگرى زندگى ز سر گيرد كه در نى آتش سوزنده زودتر گيرد كرشمه تو جهانى به يك نظر گيرد خيالت از در و بامم به عنف درگيرد شبى به دست دعا دامن سحر گيرد
شبى به دست دعا دامن سحر گيرد