آن كه هلاك من همي خواهد و من سلامتش ميوه نمي دهد به كس باغ تفرجست و بس داروى دل نمي كنم كان كه مريض عشق شد هر كه فدا نمي كند دنيى و دين و مال و سر جنگ نمي كنم اگر دست به تيغ مي برد كاش كه در قيامتش بار دگر بديدمىهر كه هوا گرفت و رفت از پى آرزوى دل هر كه هوا گرفت و رفت از پى آرزوى دل
هر چه كند ز شاهدى كس نكند ملامتش جز به نظر نمي رسد سيب درخت قامتش هيچ دوا نياورد باز به استقامتش گو غم نيكوان مخور تا نخورى ندامتش بلكه به خون مطالبت هم نكنم قيامتش كان چه گناه او بود من بكشم غرامتشگوش مدار سعديا بر خبر سلامتش گوش مدار سعديا بر خبر سلامتش
لطفا منتظر باشید ...
