تعالى الله چه رويست آن كه گويى آفتابستى اگر گل را نظر بودى چو نرگس تا جهان بيند شبان خوابم نمي گيرد نه روز آرام و آسايش گر آن شاهد كه من دانم به هر كس روى بنمايد چنان مستم كه پندارى نماند اميد هشيارى گر آن ساعد كه او دارد بدى با رستم دستان بيار اى لعبت ساقى اگر تلخست و گر شيرين كمال حسن رويت را مخالف نيست جز خويت اگر دانى كه تا هستم نظر با جز تو پيوستم زمين تشنه را باران نبودى بعد از اين حاجتز خاكم رشك مي آيد كه بر سر مي نهى پايش ز خاكم رشك مي آيد كه بر سر مي نهى پايش
و گر مه را حيا بودى ز شرمش در نقابستى ز شرم رنگ رخسارش چو نيلوفر در آبستى ز چشم مست ميگونش كه پندارى به خوابستى فقير از رقص در حالت خطيب از مى خرابستى به هش بازآمدى مجنون اگر مست شرابستى به يك ساعت بيفكندى اگر افراسيابستى كه از دستت شكر باشد و گر خود زهر نابستى دريغا آن لب شيرين اگر شيرين جوابستى پس آن گه بر من مسكين جفا كردن صوابستى اگر چندان كه در چشمم سرشك اندر سحابستىكه سعدى زير نعلينت چه بودى گر ترابستى كه سعدى زير نعلينت چه بودى گر ترابستى
لطفا منتظر باشید ...
