آفتابست آن پرى رخ يا ملايك يا بشر هد صبرى ما تولى رد عقلى ما نا گلبنست آن يا تن نازك نهادش يا حرير تهت و المطلوب عندى كيف حالى ان نا باغ فردوسست گلبرگش نخوانم يا بهار قل لمن يبغى فرارا منه هل لى سلوه بر فراز سرو سيمينش چو بخرامد به ناز يكره المحبوب وصلى انتهى عما نهى كاش اندك مايه نرمى در خطابش ديدمى قيل لى فى الحب اخطار و تحصيل المنى گوشه گير اى يار يا جان در ميان آور كه عشق فالتنائى غصه ما ذاق الامن صبا دختران طبع را يعنى سخن با اين جمال لحظك القتال يغوى فى هلاكى لا تدع آخر اى سرو روان بر ما گذر كن يك زمان يا رخيم الجسم لو لا انت شخصى ما انحنى دوستى را گفتم اينك عمر شد گفت اى عجب بعض خلانى اتانى سائلا عن قصتىگفت سعدى صبر كن يا سيم و زر ده يا گريز گفت سعدى صبر كن يا سيم و زر ده يا گريز
قامتست آن يا قيامت يا الف يا نيشكر صاد قلبى ما تمشى زاد وجدى ما عبر آهنست آن يا دل نامهربانش يا حجر حرت و المامول نحوى ما احتيالى ان هجر جان شيرينست خورشيدش نگويم يا قمر ام على التقدير انى ابتغى اين المفر چشم شورانگيز بين تا نجم بينى بر شجر يرسم المنظور قتلى ارتضى فيما امر ور مرا عشقش به سختى كشت سهلست اين قدر دوله القى بمن القى بروحى فى الخطر تيربارانست يا تسليم بايد يا حذر و التدانى فرصه ما نال الا من صبر آبرويى نيست پيش آن آن زيبا پسر عطفك المياس يسعى فى بلائى لا تذر آخر اى آرام جان در ما نظر كن يك نظر يا كحيل الطرف لو لا انت دمعى ما انحدر طرفه مي دارم كه بى دلدار چون بردى به سر قلت لا تسل صفار الوجه يغنى عن خبرعشق را يا مال بايد يا صبورى يا سفر عشق را يا مال بايد يا صبورى يا سفر
لطفا منتظر باشید ...
